بر آنها، روشن گردانيدن دلهاى آنان است به كمالات و علومى كه از آن حضرت ظاهر شده است.

(20729- 20710)

فرموده است: فهو أمينك المأمون.

يعنى او (پيامبر (ص)) امين وحى توست، و شهيدك يوم الدّين يعنى گواه بر خلق تو در روز رستاخيز است، و بعيثك نعمة يعنى بر انگيخته توست، در حالى كه او را براى مردم نعمت قرار دادى تا به هدايت او به بهشت راه يابند، و رسولك بالحقّ رحمة يعنى فرستاده بر حقّ توست كه او را براى بندگانت رحمت گردانيدى تا به آتش خشم تو در وادى هلاكت نيفتند «وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعالَمِينَ‌ [1]» پس از اين، گفتار خود را با دعا براى آن حضرت ادامه مى‌دهد، و از خدا مى‌خواهد كه بهره‌اى از عدل و داد خويش نصيب او گرداند، و چون مقتضاى عدالت الهى ايجاب مى‌كند، كسى را كه به پيامبرى برگزيده و محلّ رسالت خويش قرار داده او را به بالاترين كمالاتى كه براى او مهيّا ساخته برساند، و براى وصول به برترين و بالاترين مرتبه كمال آماده سازد، از اين رو امام (ع) خدا را مى‌خواند كه بهره وافرى از عدل خويش نصيب او گرداند كه به سبب آن او را براى وصول به درجات بى‌منتهاى قرب مهيّا گرداند.

(20735- 20730)

فرموده است: و أجزه مضاعفات الخير من فضلك.

چون امام (ع) در باره پيامبر (ص) به آنچه استحقاق دارد دعا كرده بود، در اين جا از خداوند مى‌خواهد كه هر چه بيشتر به او تفضّل و مرحمت فرمايد، و احسان و پاداشى را كه آن حضرت استحقاق دارد چند برابر گرداند.

(20781- 20736)

فرموده است: أللّهمّ أعلى على بناء البانين بنائه.

امام (ع) دعا مى‌فرمايد كه خداوند پايه‌هاى آيينى را كه پيامبر (ص) آورده هر چه استوارتر و بناى دينى را كه بنيان نهاده است از اديان پيش بلندتر و