وَ لَا حِدَابُ أَرْضٍ- يُذَعْذِعُهُمُ اللَّهُ فِي بُطُونِ أَوْدِيَتِهِ- ثُمَّ يَسْلُكُهُمْ يَنَابِيعَ فِي الْأَرْضِ- يَأْخُذُ بِهِمْ مِنْ قَوْمٍ حُقُوقَ قَوْمٍ- وَ يُمَكِّنُ لِقَوْمٍ فِي دِيَارِ قَوْمٍ- وَ ايْمُ اللَّهِ لَيَذُوبَنَّ مَا فِي أَيْدِيهِمْ بَعْدَ الْعُلُوِّ وَ التَّمْكِينِ- كَمَا تَذُوبُ الْأَلْيَةُ عَلَى النَّارِ أَيُّهَا النَّاسُ لَوْ لَمْ تَتَخَاذَلُوا عَنْ نَصْرِ الْحَقِّ- وَ لَمْ تَهِنُوا عَنْ تَوْهِينِ الْبَاطِلِ- لَمْ يَطْمَعْ فِيكُمْ مَنْ لَيْسَ مِثْلَكُمْ- وَ لَمْ يَقْوَ مَنْ قَوِيَ عَلَيْكُمْ- لَكِنَّكُمْ تِهْتُمْ مَتَاهَ؟ بَنِي إِسْرَائِيلَ؟- وَ لَعَمْرِي لَيُضَعَّفَنَّ لَكُمُ التِّيهُ مِنْ بَعْدِي أَضْعَافاً- بِمَا خَلَّفْتُمُ الْحَقَّ وَرَاءَ ظُهُورِكُمْ- وَ قَطَعْتُمُ الْأَدْنَى وَ وَصَلْتُمُ الْأَبْعَدَ- وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِنِ اتَّبَعْتُمُ الدَّاعِيَ لَكُمْ- سَلَكَ بِكُمْ مِنْهَاجَ؟ الرَّسُولِ؟

وَ كُفِيتُمْ مَئُونَةَ الِاعْتِسَافِ- وَ نَبَذْتُمُ الثِّقْلَ الْفَادِحَ عَنِ الْأَعْنَاقِ (35529- 35354)

[لغات‌]

(قزع): پاره ابرهاى پراكنده (قارّة): قرارگاه (حداب): جمع حدب، زمين بلند (تهنوا): سست مى‌شويد، توهين الباطل: خوار گردانيدن باطل (فادح): سنگين (مستثارهم): جاى جوش و خروش ابرها (أكمة): تپّه (ذعذعة): با هر دو ذال نقطه‌دار، پراكندن‌

[ترجمه‌]

«پس از انس و همدمى از يكديگر جدا گشتند، و از اصل و ريشه خود دور و پراكنده شدند، برخى به شاخه‌اى آويختند و به هر سو كه مايل گشت مايل شدند، تا اين كه خداوند آنان را براى بدترين روزى كه بنى اميّه در پيش دارند مانند ابر پاييزى گرد خواهد آورد، و مانند ابرهاى به هم پيوسته و انبوه ميان آنان سازش و همبستگى برقرار مى‌سازد، سپس درهايى بر روى آنها مى‌گشايد، و از جايى كه برانگيخته مى‌شوند مانند سيل ميان دو باغ (شهر مآرب) سرازير مى‌شوند آن چنان كه هيچ پشته و تپّه‌اى به حال خود بر جاى نمى‌ماند، و اين سيل را استوارى و پا برجايى كوه و بلنداى زمين از راه خود بر نمى‌گرداند، خداوند آنان را در درون درّه‌ها پراكنده، و سپس مانند چشمه- سارها در زمين روان مى‌سازد، و به وسيله آنها حقوق گروهى را از گروه ديگر