است كه انسان در دنيا از غير طريق شرعى به دست مى‌آورد، امام (ع) با به كار بردن واژه لعق كمى و حقارت متاع دنيا را در مقايسه با لذّات و بهره‌هاى آخرت گوشزد فرموده و هشدار داده كه واجب است از آنچه نهى كرده دست باز دارند، چنان كه فرموده است: كسى كه اينها را بر شما حرام كرده شما را زير نظر دارد و ...

گفته مى‌شود فلانى او را زير نظر و چشم و گوش خود دارد، يعنى بر امور او آگاه است، بنا بر اين معناى عبارت اخير اين است كه كسى كه ارتكاب گناه را بر شما حرام كرده، و فرمانبردارى خود را بر شما واجب ساخته، بر احوال شما آگاه، و به آنچه مى‌كنيد دانا مى‌باشد، و اين سخن از نهى به تنهايى مؤثّرتر و باز دارنده‌تر است، واژه عين (چشم) مجازا به جاى علم به كار رفته است.