اللَّهُمَّ انْشُرْ عَلَيْنَا غَيْثَكَ وَ بَرَكَتَكَ- وَ رِزْقَكَ وَ رَحْمَتَكَ وَ اسْقِنَا سُقْيَا نَاقِعَةً مُرْوِيَةً مُعْشِبَةً- تُنْبِتُ بِهَا مَا قَدْ فَاتَ وَ تُحْيِي بِهَا مَا قَدْ مَاتَ- نَافِعَةَ الْحَيَا كَثِيرَةَ الْمُجْتَنَى تُرْوِي بِهَا الْقِيعَانَ- وَ تُسِيلُ الْبُطْنَانَ وَ تَسْتَوْرِقُ الْأَشْجَارَ- وَ تُرْخِصُ الْأَسْعَارَ إِنَّكَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِيرٌ (28646- 28390)

[لغات‌]

(أقلع عن خطيئته): از گناهش توبه و بازگشت كرد (زلفة): قرب و منزلت (قيعان): جمع قاع، سرزمين هموار (نافعة): سيراب كننده، سودمند (مثاور): جهنده (واجم): كسى كه از بسيارى اندوه قادر به سخن گفتن نيست.

(بطنان): جمع بطن، سرزمين پست‌

[ترجمه‌]

«آگاه باشيد زمينى كه شما را بر پشت خود گرفته، و آسمانى كه بر شما سايه افكنده است فرمانبرداران پروردگار شمايند اين دو به خاطر دلسوزى، و يا تقرّب جستن به شما و يا به اميد فايده‌اى، بركات خود را به شما نمى‌بخشند، بلكه مأمور شده‌اند كه در خدمت منافع شما باشند و فرمان برده‌اند، و براى تأمين مصالح شما گمارده شده و اقدام كرده‌اند.

خداوند بندگانش را در هنگامى كه مرتكب كارهاى ناشايست مى‌شوند، با كمبود ثمرات و قطع بركات، و بستن گنجينه خيرات مى‌آزمايد، تا توبه كننده توبه كند، و گنهكار دست از گناه باز دارد، و پند پذير پند گيرد، و آن كه از گناه خوددارى داشته همچنان از آن باز ايستد.

خداوند سبحان استغفار و طلب آمرزش را سبب فراوانى روزى و رحمت بر آفريدگان قرار داده و فرموده است: «اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفَّاراً، يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً، وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ‌ [1]» پس رحمت خدا بر آن كس باد كه به توبه رو آورد، و از گناه باز گردد و بر مرگ پيشى گيرد.

بار خدايا! ما از زير خيمه‌ها و پوششها پس از شنيدن ناله و فرياد چهار پايان و كودكان به سوى تو بيرون آمده‌ايم، در حالى كه رحمت تو را