نمى‌سازد، شرافتمندانه‌ترين مرگ‌ها شهادت است، به خدايى كه جان فرزند ابو طالب در دست اوست سوگند مى‌خورم، هزار ضربه شمشير بر من آسانتر است از مرگ در بستر كه در غير طاعت پروردگار باشد.»

[شرح‌]

(25275- 25229) امام (ع) در اين گفتار به ياران خود دستور مى‌دهد، كه در جنگ يكديگر را كمك كنند. و همان گونه كه از خويشتن دفاع مى‌كنند، از برادر همرزم خود نيز دفاع كنند و دشمن را از او دور گردانند، زيرا با اين شيوه است كه اجتماع و اتّفاق وجود پيدا مى‌كند، و انسجام و همآهنگى صورت مى‌گيرد، و به آن جا مى‌رسد كه تمام جامعه مانند يك فرد تجلى مى‌كند، و پيروزى و غلبه به دست مى‌آيد. امام (ع) پس از بيان اين مطالب، با ذكر برترى دلاورانى كه در ميان كسانى كه در ركاب او مى‌جنگيدند به دليرى ممتاز بودند از آنان دلجويى مى‌كند تا شجاعت آنها را برانگيزد و آنها را به جنبش و جوشش وادارد، و نيز عنايت و توجّه خود را به آنها ابراز فرمايد.

(25310- 25276)

فرموده است: إنّ الموت طالب حثيث تا ... إنّ أكرم الموت القتل،

امام (ع) با ذكر اين كه مرگ امرى اجتناب ناپذير، و انسان از تن دادن بدان ناگزير است، جنگ را براى آنان سهل، و كشتن و مردن را براى آنها آسان مى‌گرداند، و اين كه فرموده است شرافتمندانه‌ترين مرگ، قتل است، مراد آن حضرت كشته شدن در راه خداست، زيرا شهادت، در دنيا موجب نيكنامى، و در آخرت مستلزم پاداشهاى هميشگى است، سپس امام (ع) گفتار خود را با سوگند، همراه و تأكيد مى‌كند كه تحمّل هزار ضربه شمشير براى او آسانتر از مردن بر روى بستر است، و صدق اين سخن در باره كسى كه به دنيا با ديده حقارت مى‌نگرد، و آن را در برابر نعمتهاى آخرت، و نيكنامى دنيا ناچيز مى‌شمارد، و شجاعت و دلاورى ملكه و سرشت او گشته، روشن و آشكار است، و توفيق از خداست.