(1120) 120- از سخنان آن حضرت عليه السّلام است. اين گفتار را هنگام نبرد براى ياران خود ايراد فرموده است:

قوله لأصحابه فى ساعة الحرب وَ أَيُّ امْرِئٍ مِنْكُمْ أَحَسَّ مِنْ نَفْسِهِ- رَبَاطَةَ جَأْشٍ عِنْدَ اللِّقَاءِ- وَ رَأَى مِنْ أَحَدٍ مِنْ إِخْوَانِهِ فَشَلًا- فَلْيَذُبَّ عَنْ أَخِيهِ بِفَضْلِ نَجْدَتِهِ- الَّتِي فُضِّلَ بِهَا عَلَيْهِ- كَمَا يَذُبُّ عَنْ نَفْسِهِ- فَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَهُ مِثْلَهُ- إِنَّ الْمَوْتَ طَالِبٌ حَثِيثٌ لَا يَفُوتُهُ الْمُقِيمُ- وَ لَا يُعْجِزُهُ الْهَارِبُ- إِنَّ أَكْرَمَ الْمَوْتِ الْقَتْلُ- وَ الَّذِي نَفْسُ؟ ابْنِ أَبِي طَالِبٍ؟ بِيَدِهِ- لَأَلْفُ ضَرْبَةٍ بِالسَّيْفِ أَهْوَنُ عَلَيَّ- مِنْ مِيتَةٍ عَلَى الْفِرَاشِ (25306- 25240)

[لغات‌]

(نجدته): دليرى او (تذبيب): دفاع و جلوگيرى‌

[ترجمه‌]

«هر مردى از شما هنگام برخورد با دشمن، در خود احساس دليرى مى‌كند، و در يكى از برادرانش ترس و سستى بيند به شكرانه دلاورى بيشترى كه خداوند به او بخشيده، بايد همان گونه كه از خويشتن دفاع مى‌كند، از او نيز دفع خطر كند، زيرا اگر خدا مى‌خواست، اين مرد را نيز در دليرى مانند او قرار مى‌داد.

مرگ، جوينده‌اى است شتابان، آن كسى را كه بر جاى خود ايستاده مقاومت مى‌كند از دست نمى‌دهد، و كسى كه از آن مى‌گريزد وى را ناتوان‌