سماء همان باران، و به معناى أنزل علينا الغيث (باران بر ما فرود آور) باشد، امام (ع) در اين خطبه نيز گفتار خود را با آيه‌اى از قرآن كريم پايان داده است، و مناسبت آن با مضامين خطبه آشكار است. و توفيق از خداوند است.