«خداوند تعالى پيغمبر اسلام را هنگامى به رسالت مبعوث فرمود كه، مردم
شديدا گمراه و در وادى حيرت سرگردان و در فتنه و فساد، خبط و اشتباه غرق بودند،
هواهاى نفسانى بر آنها مسلّط كبر و غرور آنها را گرفتار لغزش كرده، نادانى نادانان
آنها را، خوار و سبك ساخته بود! جهل آنها را دچار اضطراب و تزلزل و ترديد كرده و
ببلاى سخت جهالت گرفتار آمده بودند. (عرب جاهلى بت و ايرانيان متمدن آتش را معزّز
مىداشتند و ملل غرب بتوحّش گرفتار بودند! در اين حال بود كه) پيامبر (ص) بسيار
مردم را نصيحت كرد، راه راست را پيمود، و با حكمت و موعظه نيك آنها را به سوى حق و
حقيقت دعوت كرد.»
[شرح]
(18493- 18475) اين خطبه در بيان فضيلت پيامبر (ص) ايراد شده است.
«واو» در «و النّاسُ»