پيامبران دست به دست گردش مى‌كرد و مردم بوسيله آنها هدايت مى‌شدند) تا اين كه كرامت خداوند سبحان به محمّد صلّ اللّه عليه و آله تفويض گرديد.

پروردگار جهانيان پيامبر اسلام را از گرامى‌ترين معدنها و از نيكوترين اصلها رويانيد، آرى از همان شجره‌اى كه ديگر انبيا را رويانيده، و اوصيا را نيز از آن درخت و اصل و نسب بر گزيده بود. خاندان پيامبر اسلام از بهترين خاندانها و خويشاوندانش از شايسته‌ترين خويشاوندها. و نژادشان از بهترين نژادهاست.

درخت وجودشان در حرم روييد و در بوستان مجد و كرم رشد كرد و داراى شاخه‌هايى بلند و ميوه‌هاى فراوان گرديد. دست كسى به ثمره آن باغ نمى‌رسد و داراى آن شأن مقام نمى‌شود (يعنى هيچ كس به پايه دانش آنها نمى‌رسد.)

(چنين است) كه پيامبر اسلام پيشواى پرهيزگاران و روشنى ديده هدايت يافتگان است. چراغى است كه روشنايى‌اش درخشان و ستاره‌اى است كه انوارش تابان و آتش زنه‌اى است كه شعله‌اش در برق و لمعان است. روش او استقامت و طريقه او هدايت است. سخن او حق را از باطل جدا مى‌كند و فرمانش عدل و دادگرى را بر پا مى‌دارد. پيامبر (ص) آن گاه به پيغمبرى مبعوث شد كه ديرى بود، كسى به رسالت نيامده و مردم از راه حق منحرف شده، و امّتهاى پيشين در غفلت و نادانى سرگردان بودند. پس اى بندگان خدا، بر نشانه آشكار حق عمل كنيد- خدايتان رحمت كند- راه هدايت روشن و هموار شما را به سوى بهشت دعوت مى‌كند. شما هم اكنون در دنيايى هستيد كه مى‌توانيد در پرتو فرصت و فراغت و آسودگى، خوشنودى و رضايت حق را بدست آوريد. (پس در كسب رضايت حق بكوشيد و اسباب ورود به بهشت را فراهم سازيد)، زيرا هنوز نامه أعمالتان گشوده و قلبها براى نگارش كارهاى نيك‌تان در حركت، بدنهايتان سالم و زبانهايتان باز است. هنوز توبه شما پذيرفته، و كارهاى پسنديده‌تان مورد قبول واقع مى‌شود.»

[شرح‌]

(18315- 18307)

قوله عليه السلام: و استودعهم الى قوله خلف:

اين جمله امام (ع) اشاره به‌