بى‌شمارى، خداوندا اگر آرزو به تو بسته شود، تو بهترين كسى هستى كه به او آرزو بسته مى‌شود، و اگر به تو اميد برده شود، بهترين كسى هستى كه اميد به او بسته مى‌شود.

بار خدايا، تو چنان بساطى از نعمت براى من گستردى، كه قادر نيستم جز تو كسى را بستايم و غير از تو كسى را ثنا گويم. (بنا بر اين) ستايش خود را به سوى جايگاههاى حرمان و نوميدى و شك و شبهه توجّه نخواهم داد (هر كس مدح غير از تو گويد جز خسران و زيان نصيبى نخواهد داشت) (خدايا سزاست كه تو را سپاسگزار باشم زيرا) تو خود زبان مرا از ستايش و مدح آدميان و تربيت يافتگان خويش باز داشتى.

بار خداوندا هر ستايشگر را در نزد هر ستوده شده‌اى اجر و مزد و پاداشى است (من كه جز تو را ستايشگر نبوده‌ام) اميدوارى‌ام از تو اين است كه مرا بر ذخيره‌هاى رحمت، و گنجهاى مغفرتت رهنمون باشى.

بار خدايا اين (ثناگويى و چشم اميد به رحمت تو داشتن) مقام كسى است كه تنهايى و يگانگى را مختّص ذات تو مى‌داند و جز تو ديگرى را سزاوار اين مدحت و ستايشها نمى‌داند.

خداى من، مرا به سوى تو نيازمنديى است كه جز فضل تو آن نيازمندى و بيچارگى را جبران نمى‌كند و دشوارى آن را جز كرم وجود تو برطرف نمى‌سازد. پس اى خداى كريم و بخشنده بنده نواز، در اين مقام، خوشنودى و رضاى خودت را بما ارزانى دار. و ما را از اين كه دست به سوى غيرت دراز كنيم، بى‌نياز گردان؛ زيرا تو بر هر كارى كه بخواهى توانا هستى.».

شرح بخش ششم خطبه اشباح‌

بايد دانست كه اين فصل از خطبه اشباح، خود، در بردارنده چند فصل به شرح زير است.

(17291- 16990)

فصل اول در ستايش خداوند متعال به لحاظ آفرينش زمين در آب و خصوصيات ديگرى كه براى زمين مقرر شده است مى‌باشد.

ادامه اين مقال از اول‌