از معادن و دانههاى گران قيمت بدست آمده از
دريا را از يكديگر تميز دهد.
(15766- 15755)
قوله عليه السلام: لأنّه الجواد الّذى لا يغيضه سؤال السّائلين و
لا يبخله الحاح الملحين.
«خداوند آن بخشندهاى است، كه عطاى او با سؤال مكرّر متقاضيان فروكش
نمىكند و اصرار اصرار كنندگان او را به بخل و خوددارى از بخشش وادار نمىسازد؛
كلام حضرت بيان كننده اين حقيقت است، كه بخشيدن چيزهاى گران قيمت و پر ارزش،
تأثيرى در بخشندگى خداوند ندارد، و با اعطا و خارج كردن اين نعمتها كمبودى در
گنجينههاى كرمش احساس نمىشود.
بخشندهاى كه طبيعت ذاتش چنين باشد، همان جوادى است كه سود و زيان و
كمبودى بر او عارض نمىشود، و نعمتهاى او بى نهايت است. لفظ «يغيض» براى نعمتهاى
الهى به ملاحظه شباهت آن با آب از جهت اين كه آب داراى مخزن كامل زير زمينى و با
كشيدن، كمبود پيدا نمىكند استعاره به كار رفته است.
بعضى كلمه «يقيضه» را «بغضبه» روايت كردهاند. غضب و خشم از ويژگيهاى
مزاج انسانى است و چون حق تعالى از مزاج و جسمانيّت پاك و منزّه مىباشد، از عوارض
آن كه خشم و غضب است نيز مبرّاست. همچنين بخل و خوددارى از بخشش، صفت پست جسمانى
است، كه نيازمندى و كمبود موجب آن مىشود. آن كه در ذاتش زيادى و نقصان راه ندارد
اگر همه دنيا را به سائل و متقاضى ببخشد، تأثيرى در پادشاهى وى نخواهد داشت.