سپس فرمود: مهاجران (يعنى قريش) بر حقانيّت خود در امر خلافت چه استدلالى داشتند؟! عرض كردند، آنها دليل آوردند، كه شجره رسول خدا (ص) هستند! حضرت فرمود: به شجره بودنشان براى پيامبر استدلال كردند، امّا از ميوه درخت خاندان رسول يادشان رفته، آن را ناديده گرفتند و تباهش كردند!

[شرح‌] (11229- 11150)

منظور از «أنباء» خبر مشاجره‌اى بود، كه بر سر خلافت، ميان مهاجر و انصار، در گرفت و به گوش حضرت رسيد. خلاصه داستان از اين قرار است.

پس از وفات پيامبر (ص) انصار در سقيفه بنى ساعده، كه محلّى براى اجتماع و سخنرانى بود، گرد آمدند. سعد بن عباده، براى انصار سخنرانى كرد، و آنها را ستود و براى به دست گرفتن خلافت، تحريك‌شان كرد؛ و آنان را چنين مورد خطاب قرار داد:

اى انصار سابقه‌اى كه شما در اسلام داريد، هيچ قبيله‌اى از عرب ندارد.

پيامبر خدا (ص) ده سال و اندى در مكّه، مردم را به عبادت رحمان دعوت كرده جز اندكى به او ايمان نياوردند. آن تعداد اندك، قادر به ياريش نبودند، و از رسول خدا مشكلى را نمى‌توانستند رفع كنند. خداوند اين فضيلت را نصيب شما كرده و اين كرامت را به شما ارزانى داشت، ايمان و اقرار به دين خود را روزى شما گردانيد.

شما در برابر مخالفان پيامبر (ص) سخت‌گيرترين و بر عليه دشمنانش سرسخت‌ترين افراد بوديد. سرانجام همه مخالفان پيامبر، فرمانبر وى شدند و شمشير شما عرب را به زانو در آورد. خداوند وعده خود را در باره پيامبر به انجام رسانيد و او را از دنيا به آخرت كوچ داد، در حالى كه از همه شما راضى و خوشنود بود. بنا بر اين خود را آماده عهده‌دار شدن امر خلافت سازيد. زيرا شما سزاوارترين افراد به اين امر هستيد.

انصار در پاسخ سعد بن عباده گفتند: اگر موافقت كنى و آماده باشى ما امر