(1023) 23- از خطبه‌هاى آن حضرت است كه فرمود

وَ لَعَمْرِي مَا عَلَيَّ مِنْ قِتَالِ مَنْ خَالَفَ الْحَقَّ وَ خَابَطَ الْغَيَّ- مِنْ إِدْهَانٍ وَ لَا إِيهَانٍ فَاتَّقُوا اللَّهَ عِبَادَ اللَّهِ وَ فِرُّوا إِلَى اللَّهِ مِنَ اللَّهِ- وَ امْضُوا فِي الَّذِي نَهَجَهُ لَكُمْ- وَ قُومُوا بِمَا عَصَبَهُ بِكُمْ-؟ فَعَلِيٌّ؟ ضَامِنٌ لِفَلْجِكُمْ آجِلًا إِنْ لَمْ تُمْنَحُوهُ عَاجِلًا (5658- 5613)

[لغات‌]

(ادهان و مداهنه): مصانعة: ظاهرسازى كردن (ايهان): مصدر باب افعال سستى و ضعف نشان دادن.

(خابط الغىّ): از باب مفاعله، عدم استقامت هر يك در برابر ديگرى، در اين خطبه به معناى پيروى از گمراهى است. معناى حبط را پيش از اين بيان كرديم، پايدارى نكردن و به نوعى سازش نمودن را نيز خبط مى‌گويند.

(غىّ): جهل و نادانى (نهجه): آشكار گردانيد او را (عصبه بكم): آن را به شما ربط داد.

(فلج): رستگارى، سعادتمندى (منحه): عطيه، بخشش، جود

[ترجمه‌]

«به جان خودم سوگند، من در پيكار با كسى كه از حق رو گردانده و در مسير گمراهى گام نهاده باشد درنگ نمى‌كنم و سهل‌انگارى و سستى را روا نمى‌دارم. بندگان خدا، تقوى پيشه كنيد و از عذاب و كيفر او به بخشش و رحمتش‌