در زمانى كه زياده نمى‌شود نيكوئى در آن مگر إدبار او، و نه بدى مگر إقبال آن، و نه شيطان لعين در هلاك مردمان مگر طمع او، پس اين زمان زمانى است كه قوّت يافته ذخيره مهيا شده آن لعين، و فرا گرفته است كيد و مگر او غالب خلق را، و دست داده است شكار او بگردان نظر خود را هر جا كه مى‌خواهى از مردمان، پس نمى‌بينى مگر فقير كه مى‌كشد رنج و تعب فقر را، يا غنيّ كه بدل نموده نعمت خدا را بكفران، يا بخيلى كه أخذ نموده بخل بحقّ خدا را از كثرت مال، يا گردنكشى كه گويا در گوش او از شنيدن موعظها سنگينى و گره است، كجايند أخيار شما و صالحين شما و آزاد مردان شما و سخيان شما؟ و كجايند كسانى كه پرهيزكار بودند در كسبهاى خودشان، و دو روى مى‌جستند از شبه باطله در مذهبهاى خودشان؟ آيا رحلت نكردند همگى ايشان از اين دنياى پست و بى‌مقدار، و از اين شتاب كننده كدورت آميز واپس گذاشته نشده‌ايد مگر در پست و بد مردمان كه بهم نمى‌آيد بمذمت ايشان لبها بجهت حقير شمردن قدر ايشان، و بجهت اظهار رفعت از ذكر ايشان پس بدرستى كه ما بندگانيم خداوند تعالى را و بتحقيق كه ما بسوى او رجوع خواهيم كرد، ظاهر گرديد فساد در ميان عباد، پس نيست انكار كننده معاصى تغير دهنده عمل قبيح خود را، و نه منع كننده از قبايح باز دارنده خود از معصيت، آيا پس باين حال مى‌خواهيد مجاور باشيد خدا را در سراى پاكيزه او، و بشويد عزيزترين دوستان او در نزد او، چه دور است اين آرزو، فريب داده نمى‌شود خداى متعال از بهشت خود، و درك نمى‌شود خوشنودى او مگر بطاعت او، لعنت كند خدا امر بمعروف كنندگانى كه ترك كننده آن معروف باشند، و نهى كنندگان از منكر كه عمل كننده باشند بآن منكر.