و كان قتله يوم الثامن عشر من ذى الحجة سنة خمس و ثلاثين، و كان عمره ستّا و ثمانين سنة و دفن في حشّ كوكب‌[1] بعد ثلاثة ايّام باذن عليّ على ما مرّ في شرح الخطبة الشّقشقّية.

الترجمة

: از جمله كلام بلاغت نظام آن امام عاليمقامست در معنى قتل عثمان و اظهار تبرى خود از مداخله آن مى‌فرمايد.

اگر امر مى‌كردم بقتل او هر آينه قاتل او مى‌شدم، و اگر نهى مى‌كردم از قتل او هر آينه ناصر مى‌شدم إلّا اين كه كسى كه نصرة نمود او را نمى‌تواند كه گويد خار نمود او را كسى كه من بهترم از او، و كسى كه خار نمود او را نمى‌تواند كه گويد يارى نمود او را كسى كه او بهتر است از من، و من بيان كننده‌ام به لفظ مختصر كار او را، سر خود نمود او امور عظيمه را بى مشاورت ديگران، پس بد نمود آن استقلال برأى را، و بيصبرى كرديد پس بد كرديد شما در بى صبرى، و مر خداوند راست حكم عدلى كه واقع مى‌شود در روز قيامت در حق مستقل برأى و در حق بى صبرى كننده، يعنى جزاى عملي كه شد از خطا يا صواب بصاحب عمل خواهد رسيد.

و من كلام له 7‌

قاله لابن عباس لما انفذه الى الزبير يستفيئه الى طاعته قبل حرب الجمل و هو الاحد و الثلاثون من المختار في باب الخطب‌ لا تلقين طلحة فإنّك إن تلقه تجده كالثّور عاقصا قرنه يركب الصّعب، و يقول هو الذّلول، و لكن ألق الزّبير، فإنّه ألين عريكة،

[1] اسم يهودى كان بالمدينة منه.