از جمله كلام
آن حضرتست كه تكلم كرده به آن با خوارج در وقتى كه ايشان گفتند ما و تو بجهت تحكيم
خطا نموديم و كافر شديم و ما از كفر خود توبه نموديم بايست تو هم شهادت بدهى بر
نفس خود با كفر و توبه كنى از آن پس تعرّض فرمود بايشان و گفت كه:
برسد بشما
عذاب و باقى نماند از شما مصلح كار ساز، آيا بعد از ايمان آوردن من بحضرت پروردگار
و مجاهده نمودن من با رسول مختار شهادت بدهم بر نفس خود بكافر شدن و از دين
برگشتن، هر آينه گمراه باشم اين هنگام كه شهادت بر كفر خود دهم، و نباشم از هدايت
يافتگان پس برگرديد از بدترين جاى بازگشت بسوى حق، و رجوع نمائيد بحق بر اثر
پاشنهاى خود، آگاه بشويد كه شما زود باشد كه ملاقات نمائيد بعد از من بخوارى
فراوان و بشمشير بران و باشياء نفيسه كه فرا گيرند آنرا ظالمان در شما سنة جاريه
يعنى بعد از من ظالمين خوب ترين مالهاى شما را از شما مىگيرند و بجهت خودشان
اختيار مىنمايند، و اين سنت مىشود در ميان شما.
و قال 7 لما عزم على حرب الخوارج
و هو الثامن
و الخمسون من المختار في باب الخطب و قيل له انّهم قد عبروا جسر النهروان:
مصارعهم
دون النّطفة و اللّه لا يفلت منهم عشرة و لا يهلك منكم عشرة. كنايه قال السّيد
يعنى بالنطفة ماء النّهر و هى أفصح كناية عن الماء و إن كان كثيرا