از جمله كلام
بلاغت نظام آن امام أنام است عليه الصّلاة و السّلام در مذمّت أصحاب خود
مىفرمايد:
حمد و ثنا
ميكنم معبود بحق را بر آنچه قضا فرمود از هر أمر و تقدير كرد از هر فعل، و بر
امتحان شدن من بشما اى گروهى كه چون أمر مىكنم مرا اطاعت نمىنمائيد، و اگر دعوت
بكنم اجابت نمىكنيد، و اگر مهمل گذاشته شويد يا مهلت داده شده باشيد غوص مىكنيد
در لغو و باطل، و اگر محاربه كرده شويد ضعيف مىباشيد يا صدا مىكنيد مثل صداى
گاو، و اگر جمعيت نمايند مردم بر امامي طعنه مىزنيد يا اين كه مفارقت مىنمائيد،
و اگر خوانده شويد يا ملجأ شويد بسوى مشقّت يعني محاربه باز مىگرديد.
بىپدر باشد
غير شما چه انتظار مىكشيد با تأخير يارى كردن و مجاهده نمودن بر حق خودتان، مرگ
يا ذلّت باد از براى شما، پس سوگند بخدا اگر بيايد روز وفات من و البته خواهد آمد-
هر آينه جدائى مىاندازد ميان من و ميان شما در حالتى كه من دشمن گيرنده باشم صحبت
شما را، و در حالتى كه من بسبب شما صاحب كثرت قوّت و زيادتي شوكت نمىباشم، از
براى خدا است خير شما آيا نيست دينى كه جمع نمايد شما را، آيا نيست حميّت غيرتي كه
باعث حدّت شما بشود، آيا نيست عجيب اين كه معاويه دعوت ميكند جفا كاران و
فرومايگان را پس متابعت ميكنند بر او بدون اين كه جيره و مواجبي به آنها بدهد، و
من دعوت ميكنم شما را در حالتى كه شما پس مانده اسلام و بقيه مردمان هستيد بسوى
معونت يا طائفه از عطاء پس متفرّق مىشويد و اختلاف مىورزيد بر من.
بدرستى كه
خارج نمىشود بسوى شما از امر من چيزى كه متضمّن رضا و خوشنوديست پس خوشنود بشويد
از آن، يا چيزى كه متضمّن سخط و خشم است پس اجتماع نمائيد بر آن، و بدرستى كه
دوستترين چيزى كه من ملاقات كنندهام بسوى من مرگ است، بتحقيق كه من درس گفتم شما
را كتاب خدا را و محاكمه