مساله 362- اگر هنگام غسل به اندازه سر مويي از بدن نشسته بماند غسل باطل است، ولي شستن جاهايي كه ديده نمي شوند و باطن محسوب مي‌شوند - مانند درون بيني و گوش - واجب نيست .

مساله 363- اگر سوراخ جاي گوشواره و مانند آن به قدري گشاد باشد كه داخل آن ديده شود، بايد آن را شست، ولي اگر ديده نشود شستن داخل آن لازم نيست .

مساله 364- جايي را كه شك دارد از ظاهر بدن است يا از باطن آن بنابراحتياط واجب بايد بشويد.

مساله 365- چيزي را كه مانع رسيدن آب به بدن است بايد برطرف كند، و اگر پيش از آنكه يقين كند برطرف شده غسل نمايد غسل او باطل است، همچنين اگر هنگام غسل شك كند چيزي كه مانع رسيدن آب مي‌باشد در بدن اوهست يا نه، بايد بررسي كند تا مطمئن شود كه مانعي نيست، مگر اينكه احتمال ضعيف و غير عقلايي باشد.

مساله 366- در غسل بايد موهاي كوتاهي كه جزو بدن به شمار مي‌آيند شسته شوند، بلكه بنابراحتياط واجب شستن موهاي بلند هم لازم مي‌باشد، و در هر صورت خود بدن كه زير مو واقع شده بايد شسته شود.

مساله 367- شرايطي كه براي صحيح بودن وضو گفته شد در غسل هم شرط است، مانند پاك بودن و غصبي نبودن آب و محل وضو. ولي در غسل، از بالا به پايين شستن اعضا و فاصله نشدن ميان شستن اعضاي غسل لازم نيست، مثلا اگر صبح سر و گردن و پس از چند ساعت طرف راست و چند ساعت بعد طرف چپ را غسل دهد، غسل او صحيح است، به شرط آنكه در اين ميان كاري كه وضو را باطل مي‌كند انجام ندهد.

مساله 368- كسي كه نمي تواند از بيرون آمدن ادرار و مدفوع خود جلوگيري كند اگر به اندازه اي كه غسل كند و نمازبخواند ادرار و مدفوع از او خارج نمي شود، بنابراحتياط واجب بايد هر قسمت را فورا بعد از قسمت ديگر غسل دهدو بعد از غسل هم فورا نمازش را بخواند، همچنين است حكم مستحاضه كه بعدا گفته مي‌شود.

مساله 369- اگر كسي شك كند غسل كرده يا نه بايد غسل كند، و اگر شك كند غسل بر او واجب شده يا نه لازم نيست غسل نمايد، و اگر مدتي پس از غسل كردن شك كند غسلش درست بوده يا نه لازم نيست دوباره غسل كند.ولي اگر بعد از خواندن نماز در اصل غسل كردن شك كند، با احتمال توجه در هنگام نماز، نمازهايي كه خوانده صحيح