اول - ديوانگي دوم - بيماري خوره سوم - بيماري برص (پيسي) چهارم - كوري پنجم - لنگ بودن به طوري كه معلوم باشد. ششم - آنكه افضا شده يعني راه ادرار و حيض او يكي شده باشد، ولي اگر راه حيض و مدفوع اويكي شده باشد به هم زدن عقد اشكال دارد و بايد احتياط شود. هفتم - در آلت تناسلي زن گوشت يا استخواني باشدكه مانع نزديكي شود.

مساله 2602- عيبهاي هفتگانه در صورتي به مرد حق به هم زدن عقد را مي‌دهد كه پيش از عقد وجود داشته باشد ومرد از آن بي اطلاع باشد، ولي اگر بعد از عقد پيدا شود يا پيش از عقد وجود داشته و مرد از آن آگاه بوده و به آن رضايت داشته است حق فسخ ندارد.

مساله 2603- اگر زن پس از عقد بفهمد شوهر او يكي از عيوب چهارگانه زير را داراست مي‌تواند عقد را به هم بزند:

اول - ديوانه باشد يا پس از عقد ديوانه شود، هرچند بعد از دخول باشد. دوم - آلت مردانگي نداشته باشد. سوم - بيضه هاي او را كشيده باشند. چهارم - عنين باشد و به طور كلي نتواند عمل زناشويي را انجام دهد، هرچند بعد ازعقد و پيش از دخول حادث شده باشد.

مساله 2604- حق به هم زدن عقد در موارد نامبرده غير از مورد چهارم (عنين بودن مرد) فوري است، پس اگر زن يامرد بر يكي از عيوب ذكر شده اطلاع پيدا كند و عقد را به هم نزند بنابراحتياط واجب حق او ساقط مي‌شود، مگر اينكه به اصل حق يا به فوريت آن جاهل بوده، كه در اين صورت پس از آگاهي و اطلاع باز هم حق فسخ او فوري است .

مساله 2605- در مورد عيب چهارم (عنين بودن مرد) زن بايد به حاكم شرع مراجعه كند و حاكم شرع يك سال - براي آزمايش و درمان - به مرد مهلت دهد، پس اگر در اين مدت هيچ نتوانست با زني نزديكي نمايد زن حق فسخ دارد.

مساله 2606- اگر مرد يا زن به خاطر يكي از عيبهايي كه گفته شد عقد را به هم بزنند بدون طلاق از هم جدامي شوند.

مساله 2607- اگر زن به خاطر عنين بودن مرد عقد را به هم بزند شوهر نصف مهر را بدهكار است . ولي اگر زن يا مردبه خاطر عيبهاي ديگر عقد را به هم بزنند، چنانچه مرد نزديكي كرده باشد همه مهر را بدهكار است، و در غير اين صورت چيزي بدهكار نيست .

مساله 2608- اگر زن شخصا با ظاهرسازي و تدليس مردي را فريب دهد و به عقد او درآيد و بعد از عقد معلوم شوديكي از عيوب ذكر شده را داراست، پس از آنكه شوهر عقد را فسخ كرد زن مهريه تعيين شده را طلبكار نيست، هرچندشوهر با او نزديكي كرده باشد، ولي خوب است شوهر