فرمود: من از قوم تو چهل هزار از بدان وشصت هزار از خوبان را عذاب مي‌كنم، عرض كرد: پروردگارا ! بدان به جاي خود، خوبان را چراي ! پس وحي فرمود:خوبان در برابر اهل معصيت مسامحه كردند و به خاطر غضب من غضب نكردند"[1] .

مساله 1972- "معروف" يعني چيزي كه به حكم شرع يا عقل انجام آن واجب يا مستحب است، و "منكر" يعني چيزي كه به حكم شرع يا عقل انجام آن قبيح و حرام يا مكروه است، و از اين نظر فرقي ميان امور فردي و اجتماعي نيست . بنابراين امر به معروف و نهي از منكر يك وظيفه عمومي است و حكومتها و افراد مردم همه در برابر يكديگرمسئوليت دارند و بايد به اين وظيفه عمل نمايند.

مساله 1973- امر به معروف و نهي از منكر با شرايطي كه بيان خواهد شد واجب و ترك آن معصيت است، و درمستحبات و مكروهات نيز امر و نهي مستحب مي‌باشد.

مساله 1974- امر به معروف و نهي از منكر واجب كفايي مي‌باشد، بنابراين اگر بعضي از مكلفين به آن اقدام كنند ومقصود حاصل شود، از ديگران ساقط مي‌شود. و اگر اقامه معروف و جلوگيري از منكر بر اجتماع جمعي از مكلفين متوقف باشد، واجب است اجتماع نمايند.

مساله 1975- اگر امر و نهي بعضي افراد موثر واقع نشود و برخي ديگر احتمال دهند امر و نهي آنان اثر بخش است، برآنها واجب مي‌شود.

مساله 1976- هنگام وجوب امر به معروف و نهي از منكر با زبان، ياد آوري مسائل شرعي كفايت نمي كند، بلكه انسان بايد امر و نهي نمايد.

مساله 1977- هدف امر به معروف برپايي واجب، و هدف نهي از منكر جلوگيري از حرام است، بنابراين در امر به معروف و نهي از منكر قصد قربت معتبر نيست .

شرايط امر به معروف و نهي از منكر:

مساله 1978- كسي كه مي‌خواهد امر به معروف و نهي از منكر كند بايد "معروف" را از "منكر" تشخيص دهد، پس كسي كه معروف و منكر را نمي شناسد، حق ندارد بلكه نمي تواند امر به معروف و نهي از منكر نمايد.

مساله 1979- در واجب بودن امر به معروف و نهي از منكر سه شرط لازم است :

1 - احتمال دهد امر و نهي او اثر بخش باشد، پس اگر بداند اثر نمي كند واجب نيست .

2 - بداند يا مطمئن باشد كه گنهكار قصد ادامه يا تكرار گناه را دارد، پس اگر بداند يا گمان

---