مساله 1943- شرايطي كه با كفار توسط حاكميت اسلامي منعقد مي‌شود عبارت است از:

1 - پرداخت ماليات بر حسب شرايط زماني و مكاني

2 - پرهيز از كارهايي نظير: توطئه عليه حكومت اسلامي يا دادن كمك مالي و يا اطلاعاتي و مانند آن به دشمنان، اذيت و آزار آحاد مسلمانان، تظاهر به انجام منكرات همچون : نوشيدن شراب، بي حجابي و مانند آن .

3 - تسليم در برابر احكام عمومي دستگاه قضايي اسلام، ولي در امور شخصي مي‌توانند به قضات خودشان مراجعه نمايند.

مساله 1944- اگر دولت اسلامي به خاطر مصالح اسلام و مسلمانان با كفار و مشركين پيمان يا تعهدي را قبول كرده يابه آنان امان داده باشد، عمل به آن عهد يا امان واجب است و نبايد آن را نقض نمايد.

مساله 1945- انعقاد قرار داد صلح با كفاري كه در حال جنگ با مسلمانان مي‌باشند، در صورتي كه حاكميت اسلامي صلاح بداند جايز است، خواه در مقابل آن عوضي به كفار داده شود يا نه . و مدت قرار داد صلح و ساير شرايط وحدودآن بستگي به تشخيص مصلحت توسط حاكميت اسلامي دارد.

مساله 1946- اگر احتمال عقلايي داده شود كه كافر حربي به اسلام گرايش پيدا مي‌كند، امان دادن به او و تامين زن وفرزندان و اموال او توسط حاكم اسلامي يا يكي از مسلمانان جايز است، و لازم نيست او تقاضاي امان بنمايد، و در اين حالت قتال با او جايز نمي باشد.

مساله 1947- حاكميت اسلامي قبل از جهاد ابتدايي با كفار و مشركين بايد آنان را به اسلام و حقيقت دعوت كرده وزمينه هاي لازم براي گرايش آنان به اسلام و عدالت را ايجاد نمايد، و بدون دعوت صحيح جهاد ابتدايي جايزنيست .

مساله 1948- در جهاد با كفار و مشركين نبايد به زنان و كودكان آنها آسيبي وارد شود، همچنين جنگجويان كافري كه در جهاد به دست مسلمانان اسير مي‌شوند و خطري از ناحيه آنان احساس نمي شود پس از پايان جنگ نبايد موردتعرض قرار گيرند، و بايد كاملا از حقوق مشروع خود بهره مند باشند.

مساله 1949- حاكم اسلامي مي‌تواند اسرايي را كه در جنگ با كفار و مشركين به اسارت درآمده اند، در مقابل عوض آزاد نمايد، بلكه مطابق مصلحت مي‌تواند آنان را بدون عوض نيز آزاد نمايد و به آنان در هرجايي كه بخواهند اختيارزندگي بدهد.