جنگ نيز خوارج بخشي از لشكر حضرت علي (ع) بودند و پس از توطئه معاويه توسط عمروعاص و بر سر نيزه كردن قرآن، خوارج بيشترين فشار را براي ترك جنگ بر حضرت وارد كردند تا آنجا كه حضرت را متهم به كفر و تهديد به قتل نمودند.

نتيجه اي كه از اين فصل به دست مي‌آيد اين است كه حضرات ائمه (ع) در هر زمان با دقت در شرايط ويژه عصر خود و با درايت تمام وظيفه خود در پاسداري از دين اسلام و معارف قرآن و سنت پيامبراكرم 6 را به بهترين شكل به انجام رسانيده و هيچ گاه حكومت هاي ستمگر زمان خود را مورد تأييد قرار ندادند; بلكه نتيجه حركت سياسي و فرهنگي امامان (ع) به گونه اي بود كه حاكمان ستمگر را بيش از همه به آنان حساس مي‌نمود و آن بزرگواران را تحت نظر و فشار يا حصر نظامي و يا زندان قرار مي‌دادند و در نهايت وجود آنان را تحمل نكرده و به شهادت مي‌رساندند.

تحليل زندگاني سياسي پيشوايان دين و قياس رفتار سياسي اجتماعي آنان با يكديگر بدون در نظر گرفتن شرايط ويژه عصر آنان، دور از شأن تحقيق است و در فرض خوش بينانه، از درك نادرست تاريخ اهل بيت (ع) نشأت مي‌گيرد.