"مصلحت و فلسفه زنده بودن حضرت عيسي (ع) و نزول او هنگام ظهور حضرت مهدي و اقتدا به آن حضرت در نماز - كه در روايات زيادي ذكر شده - اين است كه اهل كتاب، پيامبراسلام 6 كه خاتم پيامبران است را تصديق كرده و به او ايمان بياورند و همه مردم جهان مسلمان شوند.

و مصلحت زنده بودن دجال با آنكه كارش افساد و تفتين است و حتي - بنابر آنچه گفته شده - ادعاي خدايي نيز مي‌كند، اين است كه مردم آزمايش شوند و با بصيرت حق را از باطل بازشناسند و به آن رو آورند و هنگام ظهور حضرت مهدي (عج) دنيا پر از عدل و قسط گردد.

پس در حقيقت زنده بودن حضرت عيسي (ع) و دجال جنبه مقدمي دارد و به منزله فرع است، و هنگامي كه فرع زنده باشد اصل كه حضرت مهدي (عج) است به طريق اولي بايد زنده باشد...".[1]