فقه است، يعني آنان در اظهار نظر نسبت به كشورشان و در عمل به دين خود و نيز در احوالات شخصيه آزادند و به دين خود عمل مي‌كنند و كسي نمي تواند مانع آنها شود. منتها در اموري كه مربوط به حقوق اكثريت مردم مسلمان در كشور اسلامي مي‌باشد، حقوق اكثريت بايد مراعات شود. همان گونه كه در كشورهاي اروپايي كه اكثريت مردم آنها غيرمسلمان هستند در مقام تزاحم حقوق، حقوق اكثريت را بر حقوق اقليت مسلمان مقدم مي‌دارند. و اين كشورها هرچند خود را نسبت به مذهب، لابشرط معرفي مي‌كنند اما در عمل هنگامي كه عده اي با عقايد و مناسكي ديني در اقليت قرار مي‌گيرند، حقوق آنان ناديده انگاشته مي‌شود; در حالي كه در برخي موارد تزاحم حقوق نيز شكل نگرفته است .

[منشاء خشونت هاي رايج ]

و ثانيا: ارتباط منطقي بين خشونت رايج در جوامع و بين احكام متفاوت بين زن و مرد يا مسلمان و غيرمسلمان در موارد مذكور در سؤال ديده نمي شود. زيرا اكثرا خشونت ها بين حاكميت هاي استبدادي و غيرمردمي با ملتهاي خودشان و سلب آزاديهاي سياسي از آنان، و يا بين دولتهاي قوي و ضعيف مي‌باشد. و در واقع، منشاء اين گونه خشونت ها قدرت طلبي دولتها و انحصارخواهي آنها مي‌باشد.

شما وضعيت حقوق بشر در سازمان ملل متحد و شوراي امنيت را ملاحظه كنيد، كه چه تبعيض هاي فاحش و موحشي بين دولتهاي