[1] در طول مدتي كه ائمه معصومين (ع) در زمان حكومت بني اميه و بني العباس به حج مشرف مي‌شده اند، درباره مسائل عمومي حج از اميرالحاجي كه از طرف حكومت تعيين شده بود تبعيت مي‌كرده اند. گواه اين مطلب هم اين است كه حتي زراره و يا حماد بن عيسي كه پنجاه سفر به مكه مشرف شده و در سفر پنجاه و يكم در "جحفه" غرق شد و از دار دنيا رفت، براي يك بار هم نقل نشده است كه از اميرالحاج تبعيت ننموده و مثلا اختلافي درباره روز عيد قربان با حكومت و اميرالحاج پيدا كرده باشند. به نظر ما در شرايط فعلي در ارتباط با اثبات عيد قربان و تبعيت از حكومت حجاز، الزاما نبايد به روايات تقيه استناد نمود; بلكه به اين گونه روايات كه مغفول عنه هم بوده است مي‌توان تمسك كرد كه اعمال حج در دست اميرالحاج است و از اعلان آنها در صورتي كه داعي بر كذب و خلاف نداشته باشند براي حفظ شوكت اسلام لازم است تبعيت نمود، البته اگر داعي بر خلاف داشتند نظير ماه مبارك رمضان سال 1404 ه-'ق كه مي‌خواستند روز قدس را خراب كنند و در نتيجه 28 روز هم روزه گرفتند! حسابشان جداست . (از افاضات معظم له در درس)
[2] از جمله مسائلي كه روشن مي‌كند انجام مراسم حج در ارتباط با امر خلافت و حكومت است تعيين اميرالحاج در حج از طرف خلفا در طول تاريخ است . اصولا از زمان پيامبراكرم 6 و به طور كلي در صدر اسلام سنت و سيره بر اين بوده كه خلفا(به حق يا ناحق) براي انجام مراسم حج، شخصي را به عنوان اميرالحاج معين كرده اند تا مراسم حج را زير نظر داشته و حجاج را براي انجام فرايض وقوف در عرفات و مشعر و مني و ساير اعمال هدايت كند. مثلا در سال هشتم هجري شخص پيامبراكرم 6 امامت حج را به عهده داشت و در سال نهم ابوبكر از جانب رسول خدا6 به عنوان اميرالحاج مشخص شد كه قرار بود سوره برائت را براي اعلان بيزاري از مشركين در مكه بخواند، اما بعدا اين مأموريت به حضرت علي (ع) واگذار شد. در سال دهم باز شخص پيامبراكرم 6 اميرالحاج بود. در زمان خلفا نيز گاهي خود خلفا و گاهي كساني از جانب آنان رهبري حجاج را به عهده داشتند، در زمان خلافت ظاهري حضرت علي (ع) يكي دو سال عبدالله بن عباس و يك سال قثم بن عباس اميرالحاج بودند، و مسأله اميرالحاج در آن زمان آنقدر حايز اهميت بود كه در سالي كه بين حضرت اميرالمؤمنين (ع) و معاويه جنگ شديد بود معاويه يك نفر را و آن حضرت يك نفر را به عنوان اميرالحاج به مكه فرستادند كه آن دو با هم برخورد پيدا كردند و بينشان اختلاف شديد شد تا در نهايت هر دو طرف شخص ثالثي را به عنوان اميرالحاج قبول كردند. (از افاضات معظم له در درس)