[1] در اينجا مناسب است جرياني را براي شما نقل كنم تا تفاوت ديدگاهها درباره انفال مشخص تر شود: ما يك وقتي رفتيم خدمت يكي از بزرگان علما كه تقريراتي هم داشت، البته ايشان مرا نمي شناخت ; در آنجا صحبت از انفال شد، من به ايشان گفتم : اين انفال و مالهايي كه صاحب خاصي ندارد مانند جنگلها، مراتع، بيابانها و ميراث من لاوارث له، اينها مال امام به عنوان منصب امامت است و متعلق به عموم جامعه است و بايد زير نظر امام در جهت مصالح جامعه به كار گرفته شود. ايشان فرمودند: خير، مال شخصي امام است و مي‌تواند تخم كند و بزند به ديوار! من گفتم : برداشت من اين نيست كه خدا چنين حكمي را تشريع كرده باشد. بالاخره مدتي با ايشان جر و بحث كردم به نتيجه نرسيد. پس از اينكه از خدمت ايشان آمدم مرا شناخته بود. خدا رحمتش كند، عصر بود به منزل ما آمد و گفت : تو كه رفتي من يك مدتي فكر كردم، مثل اينكه حق با توست و من نظرم را پس گرفتم . خلاصه اينكه اين اموال متعلق به عموم جامعه و در اختيار حكومت و امام است و هيچ خان و قلدري نمي تواند از كوه تا كوهي را به اسم خود ثبت بدهد و بعد متر به متر زمينها را بفروشد. اخيرا از مازندران نامه اي براي من آورده بودند كه فلان خان، جنگل را از كجا تا به كجا وقف امام حسين (ع) كرده، خوب بيخود كرده، جنگل كه مال او نيست، جنگل مال خداست، چه حق داشته كه وقف كند، خان بوده و زور داشته جنگل را گرفته، بعدا آمده مثل موقوفات بنياد پهلوي سابق وقف كرده ; وقتي كه ديده از دستش مي‌رود وقف كرده است مال او نبوده كه وقف كند "لا وقف الافي لك" وقف در اموالي كه ملك انسان است درست است نه اموالي كه متعلق به عموم است و از روي غصب تصرف شده است . (از افاضات معظم له در درس)