ب - اگر خوني كه نشانه حيض دارد بيشتر از ده روز باشد، بايد از نخستين روزي كه خون او نشانه حيض دارد را حيض قرار دهد و در شماره آن به تفصيلي كه در حالت دوم گفته شد از خويشاوندان خود پيروي نمايد و بقيه را استحاضه قرار دهد; و اگر خويشاوندي ندارد يا خويشاوندان او عادت يكساني ندارند، بنابر احتياط هفت روز را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد.

ج - اگر خوني كه نشانه حيض دارد از سه روز كمتر باشد، بنابر احتياط به مقدار عادت خويشان خود از كارهايي كه بر حائض حرام است خودداري نمايد و نسبت به انجام عبادات به وظيفه مستحاضه عمل كند، و بقيه را استحاضه قرار دهد.

2 - صاحب عادت وقتيه و عدديه :

زني كه دو ماه پياپي در وقت معين - مثلا اول ماه - خون ببيند و شماره روزهاي حيض او هم در هر دو ماه به يك اندازه باشد - مثلا شش روز - صاحب عادت وقتيه و عدديه است، كه در اين صورت عادت او از روز اول ماه به مدت شش روز است . و همچنين زني كه ازخون پاك نمي شود ولي چند ماه پياپي در چند روز معين - مثلا از اول ماه تا روز هفتم - خون او داراي نشانه حيض باشد، عادت وي در همان روزهاي معين است .

چند مسأله :

(مسأله 1) زني كه عادت وقتيه و عدديه دارد اگر يكي دو روز جلوتر از وقت عادت خود خون ببيند به طوري كه بگويند حيضش جلو افتاده، گرچه آن خون نشانه هاي حيض را نداشته باشد، بايد به احكام حيض عمل نمايد; و چنانچه بعد بفهمد حيض نبوده - مثلا ديدن خون كمتر از سه روز طول بكشد - بايد عبادتهايي را كه به جا نياورده قضا نمايد.

(مسأله 2) زني كه عادت وقتيه و عدديه دارد اگر در وقت عادت خون نبيند و به جاي آن در غير وقت عادت به شماره روزهاي حيضش خون ببيند، پس اگر آن خون