بخواند، مي‌تواند آن را در اول شب به جا آورد.

(مسأله 3) كسي كه مي‌تواند براي نماز بايستد اگر بترسد كه به واسطه ايستادن مريض شود يا ضرري به او برسد، مي‌تواند نشسته نماز بخواند; و اگر از نشستن هم بترسد، مي‌تواند خوابيده نماز بخواند.

(مسأله 4) اگر در بين نماز از هر گونه ايستادن عاجز شود بايد بنشيند; و اگر از نشستن هم عاجز شود بايد بخوابد; ولي تا بدنش آرام نگرفته نبايد چيزي بخواند.

(مسأله 5) كسي كه نشسته نماز مي‌خواند بايد براي ركوع به اندازه اي خم شود كه اگر ايستاده ركوع مي‌كرد آن مقدار كمرش را خم مي‌نمود، و بهتر است به قدري خم شود كه صورتش نزديك جاي سجده برسد; و كسي كه خوابيده نماز مي‌خواند بايد براي ركوع و سجده اشاره كند.

(مسأله 6) كسي كه براي سجده نمي تواند پيشاني را بر زمين برساند، بايد به قدري كه مي‌تواند خم شود و مهر يا چيز ديگري را كه سجده بر آن صحيح است روي جاي بلند گذاشته و طوري پيشاني را بر آن بگذارد كه بگويند سجده كرده است ; ولي بايد كف دستها و زانوها و انگشتان پا را به طور معمول بر زمين بگذارد. و اگر هيچ نمي تواند خم شود بايد براي سجده بنشيند و با سر اشاره كند; و اگر نتواند بايد با چشمها اشاره نمايد; و در هر دو صورت احتياط واجب آن است كه اگر مي‌تواند به قدري مهر را بلند كند كه پيشاني را بر آن گذاشته و تا ممكن است كف دستها و زانوها و انگشتان پا را بر زمين بگذارد; و اگر با سر يا چشمها هم نمي تواند اشاره كند، بايد در قلب خود نيت سجده نمايد و بنابر احتياط واجب با دست و مانند آن براي سجده اشاره كند.

(مسأله 7) كسي كه نماز قضا دارد بايد در خواندن آن كوتاهي نكند; ولي در صورتي كه اطمينان داشته باشد در آينده بتواند آن را انجام دهد لازم نيست فورا آن را به جا آورد.

(مسأله 8) تا هنگامي كه انسان زنده است - گرچه از انجام نمازها و روزه هاي قضاي خود ناتوان باشد - ديگري نمي تواند قضاي نمازها و روزه هاي او را انجام دهد.

(مسأله 9) حاضر شدن به نماز جمعه و عيد فطر و قربان (در زمان وجوب)