همان طور كه در بحث هاي گذشته گفته شد خداوند در نهاد آدمي غريزه شهوت جنسي و تمايل به جنس مخالف را به وديعه گذاشته است تا زن و مرد به واسطه اين كشش و ميل از طريق مشروع با يكديگر ارتباط برقرار ساخته و با بهره مندي از لذت آميزش جنسي و به دنبال آن به دنيا آوردن فرزند در مسير بقاي نسل بشر گام بردارند، و بدين منظور اسلام از ارضاء اين غريزه از راههاي غير طبيعي چون : زنا، استمناء و خودكفايي، نزديكي با حيوان، آميزش زن با زن (مساحقه) و مانند آن كه به هيچ وجه هدف اصلي آميزش را تأمين نمي كند و در حقيقت انحراف از فطرت انساني شمرده مي‌شود منع نموده است .

آميزش و نزديكي زن و شوهر داراي يكي از احكام پنجگانه : حرام، واجب، مكروه، مستحب و مباح مي‌باشد، كه شرح آن بدين قرار است :

اول : آميزش حرام

در موارد زير نزديكي زن و شوهر حرام و غير جايز شمرده شده است :

1 - در زماني كه زن خون حيض يا نفاس ديده ; ولي بعد از آن كه زن از خون پاك شد اگر چه غسل نكرده باشد شوهرش مي‌تواند با او جماع و نزديكي كند، هر چند احتياط مستحب آن است كه پيش از غسل از جماع با او خودداري نمايد.

از برخي روايات استفاده مي‌شود كه اگر در اثر مجامعت و نزديكي با زن حائض فرزندي به دنيا آيد امكان دارد آن فرزند به بيماري جذام (خوره) مبتلا شود.[1]

---