يعني : كساني از اهل مكه يا ساير مردم كه ظلم و ستم مي‌كردند، به زودي آنان به بدي كارهايي كه كرده اند مي‌رسند; و آثار طبيعي كارهاي زشت بالاخره گريبانگير جامعه مي‌شود.

توبيخ مجدد اصحاب سقيفه

(ألا هلم فاستمع ) (هان ! بياييد و بشنويد.)

اين خطاب به همه است، اگرچه كساني كه نزد حضرت زهرا(س) بودند همه زن بودند اما اين خطاب اختصاص به زنها ندارد.

كلمه "هلم" نزد اهل حجاز "اسم فعل" است و در مورد مفرد و جمع و مذكر و مؤنث يكسان به كار مي‌رود، ولي عربهاي اهل نجد اين كلمه را صرف مي‌كنند و مي‌گويند: "هلما، هلموا، هلمي ،..." و گاهي نون تأكيد هم به آن اضافه مي‌شود، مثل : "هلمن" و اين كلمه براي فراخواندن به كار مي‌رود. در هر صورت اينجا حضرت به طور كلي مي‌فرمايند و خطابشان شامل همه است، يعني : همگان بياييد و بشنويد. مثل : "اعلم" كه در اول بعضي از مطالب آورده مي‌شود، يا "بدان أيدك الله" كه در ابتداي "صرف مير" آمده است و خطاب به شخص خاصي نيست و عموم را شامل مي‌شود. (و ما عشت أراك الدهر عجبا) (و تا زماني كه زنده هستيد روزگار به شما چيزهاي شگفتي را مي‌نماياند.)

اينجا هم خطاب به همه است، نه شخص خاص ; يعني :