"تحلي" از ماده "حلو" به معناي شيريني است ; و از ماده "حلي" به معناي گرفتن زيورآلات و آراستن آمده است، و در اينجا همين معنا منظور است . "لم يكن يتحلي": بهره و پاداشي نمي گرفت "من الغني": از ثروت جامعه "بطائل": به فراواني . (و لا يحظي من الدنيا بنائل غير ري الناهل و شبعة الكافل )

(و او بهره اي براي خود از دنيا نمي برد مگر به اندازه سيراب شدن انساني تشنه و لقمه ناني براي كفيل ايتام .)

"يحظي" از ماده "حظ" است، يعني حضرت علي (ع) حظ و بهره اي از دنيا نمي برد و اين گونه نبود كه يك چيزهايي را براي خودش بردارد و از ثروت جامعه و بيت المال مسلمين در جهت منافع شخصي خود استفاده كند، مگر اين كه فقط يك لقمه ناني بخورد و چنانچه تشنه اش شد جرعه آبي بنوشد; اما اين كه ذخيره و ريخت و پاش كند، هرگز!

"غير ري الناهل": مگر اين كه همچون آدمي تشنه مقداري آب مي‌آشاميد، "و شبعة الكافل": و مانند كسي كه كفالت ايتام را مي‌كند در صورتي كه گرسنه مي‌شد لقمه ناني هم خودش مي‌خورد. "شبعة" يعني : غذايي كه يك بار انسان را سير كند; و "كافل" يعني : كسي كه كفالت ايتام را مي‌كند. چنين شخصي حق دارد كه يك لقمه نان هم خودش بخورد، اما ديگر حق ندارد مال يتيم را براي خودش ذخيره كند. حضرت هم در اينجا مي‌خواهند بفرمايند: اگر اميرالمؤمنين (ع) حكومت را به دست مي‌گرفت، همانند يكي از افراد جامعه آب و نان