البته احتمال دارد كه معناي دو جمله اين باشد: علي (ع) پيامبر6 را بر هر خويشي مقدم مي‌داشت و در هر امر بزرگي او را مساعدت و ياري مي‌كرد.

"لا يحبكم الا سعيد و لايبغضكم الا شقي بعيد": (دوست نمي دارد شما را مگر كسي كه نيك سيرت باشد و دشمن ندارد شما را مگر افراد بدسرشت كه از رحمت خداوند دور باشند.)

ابوبكر اينجا زرنگي و سياست خود را به كار برده و برخورد ظاهري اش با حضرت زهرا(س) را به صورت محترمانه انجام داده است، تا مردم چنين تصور نكنند كه ابوبكر با اهل بيت پيامبر غرض شخصي دارد. ابوبكر در حضور مردم از حضرت و خاندانش به بهترين وجهي ستايش مي‌كند تا بتواند در پوشش اين تعريف ها مردم را فريب داده و اعمال و مقاصد خود را به عنوان مصلحت اسلام و مسلمين توجيه كند. افراد سياستمدار هميشه ظاهر امر را رعايت كرده ولي از پشت سر ضربه خود را مي‌زنند.

البته ابوبكر نمي توانسته مقام حضرت زهرا(س) را انكار كند، و اگر مي‌خواست با تندي جواب حضرت را بدهد مورد اعتراض واقع مي‌شد و مردم را عليه خودش تحريك مي‌كرد; او با زرنگي و نرمي با حضرت برخورد كرده و در ضمن حرف خودش را هم مي‌زند.

ابوبكر در ادامه مي‌گويد:

"فأنتم عترة رسول الله 6 الطيبون ، و الخيرة المنتجبون": (پس شما عترت پاك پيامبر خدا و برترين برگزيدگان خدا هستيد.)