پيامبر6 در روز قيامت مشاهده مي‌كنند كه اصحابشان را به طرف شمال (جهنم) مي‌برند، دست به دعا برداشته و مي‌فرمايند: "يا رب أصيحابي" : "خدايا! اصحاب من را نجات بده ." خدا مي‌فرمايد: "انك لا تدري ما أحدثوا بعدك" : "نمي داني اينها بعد از تو چه كردند!" بعد پيامبر6 مي‌فرمايد: (و كنت عليهم شهيدا ما دمت فيهم فلما توفيتني كنت أنت الرقيب عليهم ) [1] "تا من در ميان آنان بودم بر آنان گواه بودم ; پس زماني كه تو جان مرا گرفتي تو خود بر آنان مراقب و نگهبان بودي ."

اين حديث هم در كتاب "صحيح بخاري"[2] آمده است و هم كتاب "سنن ترمذي"[3] آن را نقل كرده است و دلالت دارد بر اين كه عده اي از اصحاب پيامبر6 بعد از رحلت آن حضرت عوض شدند و از راه و شيوه پيامبر6 دست برداشتند; با اين حال تعجب مي‌كنم كه چرا اهل سنت اين همه روي اصحاب پيامبر6 تكيه مي‌كنند و مي‌گويند قول آنها حجت است و همانند قول پيامبر6 مورد استناد قرار مي‌دهند؟

حضرت مي‌فرمايند: هركس عقب گرد كرد و به دوران جاهليت برگشت، خيال نكند به خدا ضرري رسانده است، بلكه به خودش ضرر زده است ; لذا حضرت در ادامه بيان آيه شريفه مي‌فرمايند: (و من ينقلب علي عقبيه فلن يضر الله شيئا)

(و هركس به دو پاشنه پايش برگردد [يعني : به عقب برگردد] هيچ ضرري به خدا نمي رساند.)

---