و هرگز عقب نشيني نكرده و پيامبر6 را تنها نمي گذاشت، و در حقيقت نهضت اسلام با زحمات او بود كه به ثمر رسيد، در آن زمان شماها كنار نشسته بوديد و راحت طلبانه به فكر عيش و نوش خود بوديد; حالا فرصت طلبانه آمده ايد و علي (ع) را خانه نشين كرده و خليفه تعيين مي‌كنيد؟!

در اينجا ممكن است كسي اشكال كند كه حضرت از طرفي مي‌فرمايند: شما در بدبختي و بيچارگي بوده ايد و مورد غارت و هجوم دشمنان قرار مي‌گرفتيد، ولي از طرف ديگر مي‌فرمايند: شما در عيش و نوش خود بوده و در رفاه و آسايش به سر مي‌برديد; اين دو مطلب چگونه قابل جمع است ؟

در جواب بايد گفت چند احتمال در اين باره به نظر مي‌رسد:

احتمال اول : همه مشركان در حال بدبختي و فلاكت به سر نمي بردند، بلكه طبقات آنها مختلف بود. بالاخره يك عده اي از آنان مثل ابوجهل و ابوسفيان در حال خوشگذراني بودند، ولي اكثر مردم در بدبختي و بيچارگي به سر مي‌بردند.

احتمال دوم : حضرت مي‌خواهند بفرمايند: شما در عين حالي كه آن زندگي ننگين را داشتيد، در همان حال به خوشگذراني مشغول بوده و اهل عياشي بوديد و حاضر نبوديد از راحتي و زندگي خود براي پيروزي اسلام بگذريد.

احتمال سوم : آن حالت بدبختي و زندگي فلاكت بار شما در دوران جاهليت بود، اما بعد از اين كه اسلام ظهور كرد و شما را از آن زندگي