حضرت در ادامه آن فرموده اند:

9 - "بين مأخوذ ميثاق في علمه ، و موسع علي العباد في جهله"

(از آيه و حكمي كه بر دانستن آن پيمان گرفته شده، و آنچه توسعه داده شده است بر بندگان كه ندانند.)

آيات و مطالب قرآن دو دسته است : يك دسته چيزهايي است كه خدا از مردم پيمان گرفته و مردم بايد آنها را بدانند و نمي توانند بگويند ما آگاه نبوديم، آنها آياتي است كه مربوط به احكام است ; مثل نماز، زكات، حج و... نگفتن دروغ، دوري از تهمت و غيبت و نهي از گناهان صغيره و كبيره و... در حديث داريم كه روز قيامت يك نفر را مي‌آورند و از او مي‌پرسند چرا فلان وظيفه را انجام ندادي، اگر پاسخ داد كه آن را نمي دانستم به او مي‌گويند: چرا درصدد بر نيامدي كه آن را بياموزي، جاهل بودن عذر نمي شود; البته دو قسم جاهل داريم : جاهل قاصر و جاهل مقصر.

جاهل مقصر يعني كسي كه به اصل مسأله و ناداني خود توجه داشته ليكن كوتاهي كرده، مثلا به ذهنش مي‌آمده كه شايد چنين مطلبي در اسلام باشد ولي بي اعتنايي كرده است . اما اگر يك نفر كوشش و جديت كرده است ولي بالاخره مطلب برايش مجهول مانده يا اين كه خلافش را برداشت كرده، در آن صورت قاصر است، و اين امر حتي براي بزرگان علما هم ممكن است، چون اينها هم معصوم نيستند، ممكن است شخص عالمي در يك مسأله اي كمال كوشش و جديت را كرده ولي اشتباه فهميده باشد، او جاهل قاصر مي‌باشد، البته چنين فردي ديگر عقاب ندارد.

"بين مأخوذ ميثاق في علمه"

(از حكمي كه براي دانستن آن پيمان گرفته شده .)

"و موسع علي العباد في جهله"

(و آنچه توسعه داده شده است بر بندگان كه ندانند.)