بسم الله الرحمن الرحيم

خطبه 1 (درس 30)

موضوع بحث ما درسهايي از نهج البلاغه بود; در درس قبل گفته شد كه اصطلاحا دو نبوت داريم : نبوت عامه و نبوت خاصه .

نبوت عامه و نبوت خاصه

معناي نبوت عامه اصل مسأله پيامبري است، و اين كه لازم است از طرف خداي تبارك و تعالي شخصيت هايي به عنوان پيامبر فرستاده شوند كه راهنماي بشر باشند. راههاي اثبات نبوت عامه در درسهاي گذشته بيان شد.

بعد از آن كه ما اصل نبوت را قبول كرديم، اكنون در مورد زمان خودمان يعني پيامبري حضرت محمد6 و راههايي را كه براي اثبات نبوت آن حضرت هست بحث مي‌كنيم، البته در درس گذشته راجع به نبوت خاصه پيامبر6 اجمالا صحبتي شد، اما تفصيل بيشتر را در اين جلسه خواهيم آورد.

راههاي اثبات نبوت خاصه

1 - پيامبران پيشين كه نبوتشان براي ما محرز است خبر داده باشند. كساني كه حضرت موسي (ع) و حضرت عيسي (ع) را قبول دارند، اگر در كتابهايشان صفات و خصوصيات پيامبراكرم 6 ذكر شده باشد و آن صفات بر شخص پيامبراكرم 6 تطبيق شود، براي آن گونه افراد حجت مي‌شود.