مي‌دهند، و لذا مي‌بينيم فقها فرموده اند: در نكاح دائم اگر اصلا مهر هم ذكر نشود عقد صحيح است . اما در معامله كه يك چيزي را آدم مي‌خواهد بخرد يا بفروشد، اگر پولش را معين نكند معامله باطل است ; پس اگر در ازدواج مسأله خريد و فروش بود بايد عقد بي مهر باطل باشد، كه مي‌بينيم باطل نيست، ولي در متعه يعني در ازدواج موقت مهر جزء ركن عقد است، در ازدواج موقت بايد هم مهر معين بشود و هم مدت، و بايد مدت خيلي دقيق معين بشود، مثلا يك روز، يك ماه، يك سال و يا ده سال، اما در ازدواج دائم كه اساس زناشويي و همسري و زندگي است - ازدواج موقت يك امر ضروري در شرايط غير عادي است - مهر ركن نيست، و در حقيقت اين مهر يك احترامي است به دختر، و يك پيش كشي است كه به او مي‌دهند، و بدون آن هم عقد صحيح است، منتها بعد از انجام عمل زناشويي مهرالمثل را دختر طلبكار مي‌شود، حالا اگر بخواهد نگيرد مي‌تواند، منظور اين است كه مهر ركن عقد به حساب نمي آيد.

بنابراين در مهر نبايد سخت گيري كرد، مگر اين كه انسان به دلايلي به پسر اطمينان نداشته باشد و بخواهد به اصطلاح با اين كار ريش پسر را گرو داشته باشد كه اين مسأله ديگري است، گرچه در بسياري موارد هم كارساز نيست .

در اينجا تذكر اين نكته لازم است كه داشتيم نهج البلاغه مي‌خوانديم و در ذهن من هم نبود كه مسأله ازدواج را مطرح كنم، اما از عبارت "و تناسل الذرية" كم كم وارد مسأله ازدواج شديم .

خداي تبارك و تعالي آدم را از بهشت آورد به اين دنيايي كه "دار البلية" خانه امتحان و آزمايش است، "و تناسل الذرية" و خانه توالد و زادن اولاد و نوه و نتيجه است، دنياي زاد و ولد است . اين تناسل ذريه هم خودش يكي از بزرگترين امتحانهاست و يكي از راههاي امتحان همين است .

اگر شما چند تا دختر و چند تا پسر داشته باشيد و اينها را خوب تربيت