نام کتاب : درسهايي از نهج البلاغه نویسنده : منتظري، حسينعلي جلد : 1 صفحه : 329
افتادند. در مورد آدم هم دارد: (فاذا سويته و نفخت فيه من روحي فقعوا له
ساجدين)[1] پس چون درست كردم او را و روح در او دميدم براي او سجده كنيد
(فسجد الملائكة كلهم اجمعون الا ابليس)[2] پس همه ملائكه سجده كردند مگر
ابليس . در رابطه با اين مطلب بعضي از دراويش ميگفتند كه حق با شيطان است و
شيطان را شيخ الموحدين ميگفتند و عقيده داشتند همان طور كه شيطان براي
غير خدا سجده نكرد ما هم براي غير خدا سجده نمي كنيم ! اينها طرفدار شيطانند.
آيا شيطان از ملائكه بود؟
بحثي هست كه آيا شيطان از ملائكه بوده است يا خير. چون ظاهر استثناء اين
است كه مستثني متصل باشد، و از اين كه شيطان را استثناء ميكند معلوم ميشود
كه ابليس هم از ملائكه بوده است . ولي بعضي گفته اند شيطان از ملائكه نبوده،
كه ظاهرا هم بايد اين درست باشد. بايد گفت شيطان عالم جن و نسناس بوده و
چون نسناس زياد معصيت خدا را كردند خدا هم نسلشان را منقرض كرد، و به دليل
اين كه مقام شيطان شامخ بود او را در ميان ملائكه بردند و در شمار ملائكه بود.
لذا قرآن هم ميفرمايد: (كان من الجن ففسق عن أمر ربه)[3] شيطان از جنس جن
(از موجودات پوشيده) بود پس از اطاعت امر پروردگار خود سرپيچيد. ظاهر اين
آيه چنين است كه شيطان از ملائكه نبوده است . در هرحال وقتي فرمان حق تعالي
صادر ميشود كه ملائكه براي آدم سجده كنند، اين فرمان شامل شيطان هم كه بين
ملائكه بوده است ميشود و لذا شيطان هم بايد فرمان خداي تعالي را اطاعت
كند.
اما در رابطه با اسم شيطان ميگويند: اسمش عزازيل است، و او را "ابليس"