مشخص كند كه عمره است يا حج، عمره تمتع است يا عمره مفرده، حج تمتع است يا افراد يا قران، حجة الاسلام است يا مثلا حج نذري يا نيابتي يا مستحبي .

(مسأله 166) در اصل نيت، گفتن به زبان ياخطور دادن و گذراندن در دل لازم نيست ; بلكه مانند ساير عبادات وجود انگيزه و داعي در اعماق دل كافي است . و در تعيين خصوصيات عمل بنابر احتياط آنها را در دل خطور دهد و يا بر زبان جاري كند.

(مسأله 167) در نيت احرام معتبر نيست كه تصميم داشته باشد همه محرمات و تروك احرام را از اول تا آخر ترك كند; بلكه بسا شخص محرم در حال نيت به محرمات احرام توجه ندارد. پس همين اندازه كه قصد عمره يا حج كند و اولين عمل آن را كه گفتن لبيك است به قصد عمره يا حج انجام دهد احرام محقق مي‌شود; يعني با اين كار خود و اعضا و جوارح خود را اعتبارا در حريم محترم خدايي وارد كرده است ; و لزوم اجتناب از محرمات از آثار و احكام شرعيه آن مي‌باشد. و در حقيقت احرام يك امر اعتباري است كه به وسيله گفتن "لبيك" محقق مي‌شود. آري اگر در حال احرام به محرمات احرام توجه كند وتصميم داشته باشد محرماتي را كه باطل كننده عمره و حج است - مانند نزديكي كردن با زن - انجام دهد، لازمه آن عدم نيت عمره و حج است و از اين جهت احرام و عمره يا حج او باطل است . و اگر فرضا معناي "احرام" حرام كردن محرمات احرام باشد، برگشت آن به انشاء تحريم [1] آنهاست نه تصميم و عزم بر اجتناب از آنها; و انشاء كار آساني است . بنابراين اگر در حال احرام مثلا تصميم داشته باشد بعضي از محرمات را كه موجب بطلان عمره و حج نيست - مانند سوار شدن در اتومبيل سقف دار يا هواپيما - انجام دهد به

---