سرو بستان زهراى اطهر

زان همه يادگار و نشانى‌

روز و شب بود در بحث و تدريس‌

كو نَبُد فارغ از كار، آنى‌

گشت آسوده از رنج دنيا

رفت سوى خدا ميهمانى‌

با سعادت ز دنيا برون رفت‌

جُست در قرب حق آشيانى‌

در فراقش «على» خسته جان است‌

چون ز كف داده روح و روانى‌

اى امام زمان روى بنما

شيعيان را نمانده توانى‌

جز تو ما را نباشد معينى‌

جز تو نبود دگر پشتبانى‌