واى من! بر دوش ما خورشيد بود

جسم پاك «مرجع تقليد» بود

ديدم آندم عشق هم فرياد كرد

«الرحيلت» در جهان بيداد كرد

دست ما و دامنت، تنها مرو

جان ما و مادرت، بى‌ما مرو

من يتيم آن شب آدينه‌ام‌

داغدار ماتم آيينه‌ام‌