معظم‌له خاطراتى از اين دوران به ياد داشتند از جمله خاطره‌اى است كه در روز شانزدهم محرم 1405 قمرى در منزلشان ياد ميكردند و مى‌فرمودند:

پدر ما كه ما را به مكتب فرستاده بودند كتاب حياة القلوب مجلسى را داده بودند كه در مكتب بخوانيم.

و بنابراين، ايشان كتابى مانند حياة القلوب را در مكتب خوانده و آموخته بودند.[1]

بارى در اثناء اين دوران بوده كه سايه پدر از سر فرزند برومند قطع مى‌شود ليكن از همچنان به كار خود ادامه مى‌دهد.

قدس و تقوى از دوران كودكى‌

مشهور و مسلم است كه حضرت آية اللّه العظمى گلپايگانى از دوران كودكى سخت پاى‌بند به آداب اسلامى بوده و آثار صلح و بزرگوارى از همان ايّام در اعمال و طرز رفتارشان آشكار بوده است.

يكى از دوستان كه سيدى روحانى است براى اين جانب ميگفت:

مدّتى پيش، پيرمردى از گلپايگان به قم آمده بود و او راجع به مرجع بزرگوار چنين اظهار مى‌داشت:

ايامى كه ايشان مكتب ميرفتند و پدر را هم از دست داده بودند چنان بودند كه شاگردان مكتب هنگام ظهر ناهار و نانشان را روى هم ميريختند و يكجا با هم ميخوردند ليكن ايشان جداگانه غذاى خود را مى‌خورد و هرچه اصرار ميكردند كه ايشان هم با آنان باشد نمى‌پذيرفتند و ميگفتند: شايد پدرهاى آنان راضى نباشند. روزى بچه‌ها نان و غذاى او را برداشتند كه مجبور شود با آنها غذا بخورد

[1] در تاريخ مزبور، مطلبى را مربوط به حضرت يوسف عليه السلام نقل كردند و نسبت به حياة القلوب دادند كه در ايّام كودكى خوانده بودند.