علاقه متقابل‌

بايد گفت علاقمندى و دلبستگى ميان مرجع بزرگ با مرحوم امام امرى طرفينى بوده و علاقه متقابل بود زيرا همچنان كه ايشان از بنيانگذار جمهورى اسلامى احترام ميكردند مرحوم امام نيز براى ايشان احتشام و احترام فوق العاده قائل بودند.

يكى از نويسندگان محترم حوزه مى‌نويسند: فراموش نميكنم پس از سال هزار سيصد و چهل و يك كه هنوز به تركيه تبعيد نشده بودند روز ميلاد با سعادت حضرت امير المومنين عليه السلام در قم با عده‌اى از دوستان در محضرشان بوديم نزديك ظهر شد و ايشان براى تجديد وضو به اندرون رفتند دقايقى بعد همه روسا و مسئولين دولتى به عنوان تبريك روز ميلاد به منزل ايشان آمدند چون رسم آنان اين بود كه براى حفظ ظاهر و فريب مردم در چنين روزها به ديدن مراجع مى‌رفتند- بطور منظم وارد و به ترتيب در اطاق دم در نشستند نگارنده و برادرمان حجة الاسلام و المسلمين آقاى كروبى به محضر امام رفته درخواست كرديم كه چون مهمان هستند چند دقيقه‌اى به بيرونى برگردند تا مسئولين ايشان را زيارت كنند معظم له نيز پذيرفتند و پس از ورود به اطاق بيرونى بلافاصله و بدون اينكه به انان نگاه كنند يا فرصت سخن گفتن با آنان بدهند فرمودند:

(شنيدم يكى از رؤساء شهر در بيت محترم يكى از مراجع رفته و فضولى كرده است او بايد از شهر بيرون برود حوزه مباركه قم جاى اينگونه افراد خبيث نيست) لازم به يادآورى است كه فرماندار شهر دو روز قبل در منزل حضرت آية اللّه العظمى گلپايگانى به دستور دربار سخنانى تهديدآميز گفته بود كه طبعا به مقام حضرت آية اللّه هم اهانت شده بود ...[1]

[1] مكتب اسلام شماره 293 تيرماه سال 1368.