به: 312 تاريخ: 21/ 3/ 52

از: 21 شماره: 1884/ 21

موضوع: انتشار اعلاميه در مورد كتاب شهيد جاويد

اخيرا نعمت‌اله صالحى نجف‌آبادى اعلاميه‌اى چاپ و توزيع نموده كه مفاد آن ترويج از كتاب شهيد جاويد و انتقاد از كتاب شهيد آگاه است. چند روز قبل صالحى در منزل خود مقدارى از اعلاميه‌هاى موصوف را در اختيار طلبه‌اى قرار داده و از وى خواسته كه نسبت به توزيع آن اقدام نمايد طلبه موصوف از صالحى سئوال ميكند كه شما بديدن مصطفى زمانى‌[1] كه آزاد شده رفته‌ايد يا خير صالحى اظهار ميدارد اخيرا زمانى به طرف گلپايگانى متمايل شده و او را تطميع كرده‌اند لذا ما هنوز به ديدن او نرفته‌ايم تا به بينيم بعد چه ميشود سپس صحبت در مورد حسينعلى منتظرى و على مشكينى پيش آمده صالحى ميگويد مراجع تحريكاتى ميكنند تا از درس مشكينى جلوگيرى كنند چنانچه از تدريس منتظرى جلوگيرى كردند و اضافه مينمايد كه سيدمهدى فرزند گلپايگانى به امور پدرش مداخلاتى ميكند كه بصلاح وى نيست ولى شريعتمدارى آدم عاقلى است و اجازه مداخل در امور به فرزندش نميدهد ولى خودش دين ندارد.

نظريه شنبه: دو نسخه از اعلاميه‌هاى موصوف بپيوست تقديم ميگردد. مقصود از نويسنده كتاب شهيد آگاه لطف‌اله صافى داماد گلپايگانى است.

نظريه يكشنبه: مفاد گزارش صحيح است. ضمن تقديم يكبرگ از اعلاميه‌هاى موصوف باستحضار ميرساند كتاب شهيد جاويد را صالحى نجف‌آبادى نوشته و كتاب شهيد آگاه بدستور آيت‌اله گلپايگانى در رد كتاب شهيد جاويد منتشر شده و اينك صالحى با توزيع اعلاميه مذكور هم‌

نمايش تصوير

[1] مصطفى زمانى فرزند باقر در سال 1313 در نجف‌آباد متولد شد. وى دروس مقدماتى حوزوى را در زادگاه خويش فراگرفت. آنگاه براى تكميل علوم اسلامى به حوزه علميه قم رفت و دروس سطح را از محضر حضرات آيات ستوده، حسين نورى، اعتمادى و مشكينى فراگرفت. مدت دو سال در درس خارج آيه‌اللّه بروجردى و بيش از هشت سال از درس خارج امام خمينى( ره) بهره‌مند گرديد. به همراه جمعى از علماء سالنامه پيام اسلام را در سال 1349 بنيان گذارد. حجه‌الاسلام زمانى بيش از چهل اثر از خود به جاى نهاده كه برخى از آنها بيشتر از بيست بار تجديد چاپ شده است. شمارى از آثار وى بدين قرار است:

« اسلام و خدمات اجتماعى، نقش كليسا در ممالك اسلامى، شيعه و زمامداران خودسر، اسلام و تمدن جديد، ترجمه و تفسير نهج‌البلاغه و ...» اين نويسنده سخت كوش و پرسوز در صبحگاه روز اول اسفند 1369 ش زندگانى را بدرود گفت.

ر. ك: نشريه آئينه پژوهش، ش 6، ص 114