مسكن، پوشاك و كليه لوازم زندگى را طبق شئوون او تأمين نموده و نيز زن حق دارد در هر چهار شب يك شب در كنار شوهر بوده باشد و نيز، بر مرد واجب است كه ترك نكند همخوابى با همسر را در مدت طولانى و در هر چهار ماه يك مرتبه بر شوهر لازم است همسر خود را از نظر جنسى كامياب سازد.

لا يجوز للرّجل ان يترك وطى امرأته اكثر من اربعة اشهر[1]

و يجب للزوجة الواحدة ليلة من اربع.[2]

(البته حق همبسترى و آميزش جنسى با وضعى كه ذكر شد در صورتى است كه عذر شرعى در كار نباشد).

اين نكته قابل توجه است كه چنين حكمى با اين محكم كارى خاص هيچ نوع عذر و بهانه‌اى براى مرد باقى نمى‌گذارد تا چنين فكر كند كه اگر مرتكب معصيت شد مجاز بوده باشد اگر چه منهاى اين دستود، مرد و زن به هيچ عنوان در امور جنسى و غيره اجازه گناه و معصيت را نداشتند و لكن اين از محكم كاريهاى دقيق و عميق قانونگذارى دين مبين اسلام است.

علاوه بر اينكه از نظر اثر وضعى بديهى است كه اگر زن از شوهر خود بطور كامل و تمام تمكين نمايد، شوهر هم با فكرى آسوده و با ارضاء و اشباع غريزه جنسى از منزل بيرون مى‌رود و با رضايت و خوشنودى و علاقه به همسر خويش به خانه باز مى‌گردد و با اين حال خيلى كمتر ممكن است تحت تأثير قيافه‌ها و نمايشهاى گوناگون زنانه در بيرون خانه قرار گيرد.

پيامبر اكرم (صلّى اللّه عليه و آله) در مورد حقوق زنان چنين فرمود:

و لا تمنعه نفسها و ان كانت على ظهر قتب و لا تخرج من بيتها الّا باذنه ان خرجت بغير اذنه لعنتها ملائكة السّماء و ملائكة الارض و ملائكة الغضب و ملائكة الرحمة حتّى يرجع الى بيتها.[3]

«و منع نكند خود را (مانع نشود) از شوهر (در مسئله لذّت بردن) اگر چه بر پشت جهاز

[1]- شرائع ص 171.

[2]- شرح لمعه ج 2، ص 109.

[3]- وسائل الشيعة، ج 14، ص 112.