را بخاك سپاريم، گفت «الحمدللّه ربّ العالمين» و به مسجد رفت خدمت رسول اكرم (صلّى اللّه عليه و آله) رسيد و ماجرا را عرض نمود، پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله) فرمود: مبارك باد ديشب تو، اتفاقا همان شب همسر او آبستن شد و فرزند صالحى نصيب آنان گرديد.

قال رسول اللّه (صلّى اللّه عليه و آله):

من كان له امرأة توذيه لم يقبل اللّه صلاتها و لا حسنة من عملها حتّى تعينه و ترضيه و ان صامت الدّهر و قامت و اعتقت الرّقاب و انفقت الاموال فى سبيل اللّه و كانت اوّل من ترد النّار ثمّ قال: قال رسول اللّه (صلّى الله عليه و آله) و على الرّجل مثل ذلك الوزر و العذاب اذا كان لها مؤذيا ظالما.[1]

پيامبر اكرم (صلّى اللّه عليه و آله) فرمود:

هر زنى كه شوهرش را اذيت كند اگرچه در طول عمرش روزها را روزه گرفته و شبها را تا صبح عبادت مشغول گردد و بندگان زيادى را آزاد گرداند و در راه خدا اموال زيادى را انفاق نمايد خداوند نه نماز او را مى‌پذيرد و نه هيچ كار خوب ديگر وى را. مگر اينكه شوهرش را از خودش راضى نمايد و او اول كسى است كه به جهنم واصل مى‌شود. بعد پيامبر فرمود: و براى شوهر نيز اگر زنش را اذيت و ستم نمايد همان گناه و عذاب مى‌باشد.

البته ناگفته نماند كه اطاعت از شوهر بدين معنى نيست كه هر نوع خواسته و انتظارى كه او داشت اگرچه غير شرعى مثلا عملى شود، پس اگر مرد بخواهد همسر خود را از عمل واجبات و يا در صورت استطاعت زن، از به مكّه معظمه او را باز دارد و يا در شير دادن بچه و تهيه غذا و نظاير اينها او را مجبور نمايد، اطاعت شوهر در اين امور هرگز واجب نيست.

[1]- وسائل الشيعة، ج 14، ص 116