لازم است به مجتهد زنده- رجوع كند (اگرچه آن مجتهدى كه ازا او تقليد
مىكرده اعلم بوده باشد).
حضور ذهن دارد (يعنى فتواى آن مجتهد در نظرش بوده و فراموش نكرده
باشد):
1- اگر بداند مجتهد متوفّى از ديگران اعلم بوده (يعنى اعلميّت براى
مقلّد محرز شده) واجب است به تقليد همان مجتهد باقى باشد (چه آنكه به فتاواى او
عمل كرده باشد يا عمل نكرده باشد).
2- اگر بداند مجتهد ديگرى از مجتهد متوفّى اعلم است واجب است عدول
كند (يعنى بايد از مجتهد زنده اعلم تقليد كند).
3- اگر اعلميّت هيچ كدام براى او معلوم نيست (يعنى نمىداند آيا
مجتهدى كه از او تقليد مىكرده اعلم بوده و يا مجتهد زنده) مختار است كه باقى باشد
يا از مجتهد زنده تقليد كند.