صاحب عادت وقتيه اگر نتواند حيض را بواسطه نشانه هاى آن تشخيص دهد:

خويشاوند ندارد در اين صورت بايد هفت روز ايام عادتش را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد[1].

امام (مسئله 491) گلپايگانى (مسئله 497)

خويشاوند دارد 1- چنانچه روزهاى حيض آنان مساوى باشد بايد مقدار عادت آنان را حيض قرار دهد.

2- اگر روزهاى حيض آنان مساوى نيست دو قسم دارد:

الف: اكثريت يكسان است در اين صورت عادت اكثريت آنان را عادت خود قرار دهد.

ب: اكثريت يكسان نيست اگر شماره عادت خويشاوندان او مثل هم نباشد بايد در هر ماه از روزى كه خون مى بيند تا[2] هفت روز را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد. امام (مسئله 489 و 491)

توجّه‌ زنى كه عادت وقتيه دارد و شماره عادت خويشان خود را حيض قرار مى دهد (بايد روزى را كه در هر ماه، اول عادت او بوده، اول حيض خود قرار دهد) مثلا زنى كه هر ماه روز اول ماه خون مى ديده و گاهى روز هفتم و گاهى روز هشتم پاك مى شده چنانچه يك ماه دوازده روز خون ببيند و عادت خويشان او هفت روز باشد (بايد هفت روز اول ماه را حيض و باقى را استحاضه قرار دهد). امام (مسئله 490) گلپايگانى (مسئله 496)

[1]- گلپايگانى: بايد در هر ماه از روزى كه خون مى بيند سه روز يا شش روز يا هفت روز را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد و احوط آن است كه آنچه را ماه اول حيض قرار داد، در ماههاى بعد هم همان مقدار را حيض قرار دهد.( مسئله 497)

[2]- گلپايگانى: بايد در هر ماه از روزى كه خون مى بيند سه روز يا شش روز يا هفت روز را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد و احوط آن است كه آنچه را ماه اول حيض قرار داد، در ماههاى بعد هم همان مقدار را حيض قرار دهد.( مسئله 497)