چند روز را بگمان اينكه حيض نيست عبادت كند، بعد بفهمد حيض بوده، چنانچه آنروزها را روزه نيز گرفته باشد بايد قضا نمايد.

نفاس‌

(مسأله 514) از وقتى كه اولين جزء بچه از شكم مادر بيرون ميآيد، خونى كه زن مى‌بيند، اگر پيش از ده روز يا سر ده روز قطع شود، خون نفاس است و زن را در حال نفساء ميگويند.

(مسأله 515) خونى كه زن پيش از بيرون آمدن اولين جزء بچه مى‌بيند نفاس نيست.

(مسأله 516) لازم نيست كه خلقت بچه تمام باشد، بلكه اگر ناتمام نيز باشد در صورتى كه زائيدن صدق كند، خونى كه تا ده روز ببيند خون نفاس است.

(مسأله 517) ممكن است خون نفاس يك آن بيشتر نيايد، ولى بيشتر از ده روز نميشود.

(مسأله 518) هرگاه شك كند كه چيزى سقط شده يا نه، يا چيزى كه سقط شده بچه است يا نه، لازم نيست وارسى كند، و خونى كه از او خارج ميشود شرعا خون نفاس نيست.

(مسأله 519) بنابر احتياط توقف در مسجد و كارهاى ديگرى كه بر حائض حرام است، بر نفساء هم حرام است. و آنچه بر حائض واجب است بر نفساء هم واجب ميباشد.

(مسأله 520) طلاق دادن زنى كه در حال نفاس است و نزديكى كردن با او حرام ميباشد، ولى اگر شوهرش با او نزديكى كند، بدون اشكال كفاره ندارد.

(مسأله 521) وقتى زن از خون نفاس پاك شد، بايد غسل كند، و عبادتهاى خود را بجا آورد. و اگر دوباره خون ببيند، چنانچه روزهائى را كه خون ديده با روزهائى كه در وسط پاك بوده، روى هم ده روز يا كمتر از ده روز باشد تمام آن نفاس است، و اگر روزهائى كه پاك بوده روزه نيز گرفته باشد لازم است قضا نمايد.

(مسأله 522) اگر زن از خون نفاس پاك شود و احتمال دهد كه در باطن خون هست، بايد مقدارى پنبه داخل فرج نمايد و كمى صبر كند، كه اگر پاك است، براى عبادتهاى خود غسل كند.

(مسأله 523) اگر خون نفاس زن از ده روز بگذرد، چنانچه در حيض عادت دارد باندازه روزهاى عادت او نفاس و بقيه استحاضه است. و اگر عادت ندارد بمقدار عادت خويشان خود نفاس قرار داده و تا ده ورز احتياط كند، و احتياط مستحب آنست كه كسى كه عادت دارد از روز بعد از عادت و كسى كه عادت ندارد بعد از روز دهم تا روز هيجدهم زايمان، كارهاى استحاضه را بجا آورد، و كارهائى را كه بر نفساء حرام است ترك كند.

(مسأله 524) زنى كه عادت حيضش كمتر از ده روز است، اگر بيشتر از روزهاى عادتش خون ببيند، بايد باندازه روزهاى عادت خود نفاس قرار دهد، و بعد از آن واجب است يك روز عبادت را ترك نمايد، و بعد جائز است احكام مستحاضه را جارى يا اينكه عبادت را تا ده روز ترك نمايد، و اگر خون را زده روز بگذرد، بايد روزهاى بعد از عادت تا روز دهم را هم استحاضه قرار دهد، و عبادتهائى را كه در آنروزها بجا نياورده قضا نمايد، مثلا زنى كه عادت او شش روز بوده اگر بيشتر از شش روز خون ببيند، بايد شش روز را نفاس قرار دهد و روز هفتم نيز عبادت را ترك كند و در روز هشتم و نهم و دهم مخير است بين اينكه عبادت را ترك كند يا كارهاى استحاضه را بجا آورد، و اگر بيشتر از ده روز خون ديد، از روز بعد از عادت او استحاضه مى‌باشد.

(مسأله 525) زنى كه در حيض عادت دارد، اگر بعد از زائيدن تا يك ماه يا بيشتر از يك ماه پى‌درپى خون ببيند، باندازه روزهاى عادت او نفاس است، و خونى كه بعد از نفاس تا ده روز مى بيند اگرچه در روزهاى عادت ماهانه‌اش باشد، استحاضه است، مثلا زنى كه عادت حيض او از بيستم هر ماه تا بيست و هفتم آن ماه است، اگر روز دهم ماه زائيد و تا يك ماه يا بيشتر پى‌درپى خون ديد، تا روز هفدهم نفاس است، و از روز هفدهم تا ده روز حتى خونى كه در روزهاى عادت خود كه از بيستم تا بيست و هفتم است مى‌بيند، استحاضه ميباشد و بعد از گذشتن ده روز، اگر خونى را كه مى‌بيند در روزهاى عادتش باشد حيض است، چه نشانه‌هاى حيض را داشته چه نداشته باشد و همچنين است اگر در روزهاى عادتش نباشد ولى نشانه‌هاى حيض را داشته باشد، اما اگر خونى كه بعد از گذشتن ده روز از نفاس مى‌بيند، در روزهاى عادت حيض او نباشد و نشانه‌هاى حيض را هم نداشته باشد استحاضه است.

(مسأله 526) زنى كه در حيض عادت عدديه ندارد، اگر بعد از زايمان تا يك ماه يا بيشتر از يك ماه خون ببيند، حكم ده روز اول آن در مسأله (523) گذشت و ده روز دوم آن استحاضه است. و خونى كه بعد از آن مى‌بيند، اگر نشانه حيض را داشته باشد يا در وقت عادتش باشد حيض، وگرنه آن هم استحاضه ميباشد.