6- ناسيه:

مسأله 495- ناسيه يعنى زنى كه عادت خود را فراموش كرده است اگر بيشتر از ده روز خون ببيند بايد روزهايى كه خون او نشانه حيض را دارد تا ده روز، حيض قرار دهد و بقيه را استحاضه قرار دهد، و اگر نتواندحيض را بواسطه نشانه‌هاى آن تشخيص دهد، مخيّر است كه شش روز يا هفت روز را در هر ماه حيض، و بقيه را استحاضه قرار دهد و يا يك ماه سه روز و در ماه ديگر ده روز را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد، و يا عكس اين را عمل نمايد يعنى ماه اوّل ده روز حيض قرار دهد، و ماه دوّم سه روز، و احتياط مستحب آنست كه هفت روز را حيض، و بقيّه را استحاضه قرار دهد.

مسائل متفرقه حيض‌

مسأله 496- مبتدئه و مضطربه و ناسيه و زنى كه عادت عدديه دارد، اگر خونى ببينند كه نشانه‌هاى حيض داشته باشد، يا يقين كنندكه سه روز طول مى‌كشد، بايد عبادت را ترك كنند، و چنانچه بعد بفهمند حيض نبوده بايد عبادتهايى را كه‌به جا نياورده‌اند قضا نمايند ولى اگر يقين نكنند كه تا سه روز طول مى‌كشد و نشانه‌هاى حيض را هم نداشته باشد، بايد تا سه روز احتياط كرده، و كارهاى استحاضه را به جا آورند و كارهايى را كه بر حائض حرام است ترك نمايند و چنانچه پيش از سه روز پاك نشدند بايد آن را حيض قرار دهند.

مسأله 497- زنى كه در حيض عادت دارد، چه در وفت حيض عادت داشته باشد جه در عدد حيض، يا هم در وقت و هم در عدد آن، اگر دو ماه پشت سر هم بر خلاف عادت خود خونى ببيند كه وقت آن يا شماره روزهاى آن يا هم وقت و هم شاره روزهاى آن يكى باشد، عادتش برمى‌گردد به آنچه در اين دو ماه ديده است. مثلا اگر از روز اوّل ماه تا هفتم خون مى‌ديده و پاك مى‌شده چنانچه دو ماه از دهم تا هفدهم ماه، خون ببيند و پاك شود، از دهم تا هفدهم، عادت او مى‌شود

مسأله 498- مقصود از يك ماه، از ابتداى خون ديدن است تا سى روز، نه از روز اوّل ماه تا آخر ماه.

مسأله زنى كه معمولا ماهى يك مرتبه خون مى‌بيند، اگر در يك ماه دو مرتبه خون ببيند و آن خون‌نشانه‌هاى حيض را داشته باشد، چنانچه روزهايى كه در وسط پاك بوده از ده روز كمتر نباشد، بايد هر دو را حيض قرار دهد.

مسأله 500- اگر سه روز يا بيشتر خونى ببيند كه نشانه حيض را دارد، بعد ده روز يا بيشتر خونى ببيند كه نشانه استحاضه را دارد و دوباره سه روز خونى به نشانه‌هاى حيض ببيند بايد خون اوّل و خون آخر را كه نشانه‌هاى حيض داشته، حيض قرار دهد.

مسأله 501- اگر زن پيش از ده روز پاك شود و بداند كه در باطن خون نيست، بايد براى عبادتهاى خود غسل كند، اگرچه گمان داشته باشد كه پيش از تمام شدن ده روز دوباره خون مى‌بيند، ولى اگر يقين داشته باشد كه پيش از تمام شدن ده روز دوباره خون مى‌بيند نبايد غسل كند و نمى‌تواند نماز خواند و بايد به احام حائض رفتار نمايد. مسأله 502- اگر زن پيش از ده روز پاك شود، و احتمال دهد كه در باطن خون هست، بايد قدرى پنبه داخل فرج نمايد و كمى صبر كند و بيرون آورد. پس اگر پاك بود، غيل كند و عبادتهاى خود را به جا آورد و اگر پاك نبوده اگرچه به آب زرد رنگى هم آلوده باشد، چنانچه در حيض عادت ندارد يا عادت او ده روز است بايد صبر كند كه اگر پيش ازده روز پاك شد، غسل كند، و اگر سر ده روز پاك شد، يا خون او از ده گذشت، سر ده روز غسل نمايد: و اگر عادتش كمتر از ده روز است، در صورتى كه بداند پيش از تمام شدن ده روز يا سر ده روز پاك مى‌شود، نبايد غسل كند و اگر احتمال دهد خون او از ده روز مى‌گذرد واجب است كه تا يك روز عبادت را ترك كند و چنانچه خون قطع نشد مستحب است يك روز ديگر عبادت را ترك كند و چنانچه بعد از آن هم قطع نشد يك روز ديگر و همچنين تا ده روز عبادت را ترك كند، پس اگر پيش از تمام شدن ده روز يا سر ده روز از خون پاك شد تمامش حيض است و اگر ده روز گذشت، بايد عادت خود را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد و عبادتهايى را كه بعد از روزهاى عادت به جا نياورده قضا نمايد.

مسأله 503- اگر چند روز را حيض قرار دهد و عبادت نكند، بعد بفهمد حيض نبوده است، بايد نماز و روزه‌اى را كه در آن روزها به جا نياورده قضا نمايد. و اگر چند روز را به گمان اين كه حيض نيست عبادت كند، بعد بفهمد حيض بوده، چنانچه آن روزها را روزه گرفته بايد قضا نمايد.

نفاس‌

مسأله 504- از وقتى كه اولين جزء بچه از شكم مادر بيرون مى‌آيد هر خونى كه زن مى‌بيند، اگر پيش از ده روز يا سر ده روز قطع شود خون نفاس است، و زن را در حال نفاس، نفساء مى‌گويند.

مسأله 505- خونى كه زن پيش از بيرون آمدن اوّلين جزء بچه مى‌بيند نفاس نيست.

مسأله 506- لازم نيت كه خلقت بچه تمام باشد، بلكه اگر خون بسته‌اى هم از رحم زن خارج شود و خود زن بداند، يا چهار نفر قابله بگويند كه اگر در رحم مى‌ماند انسان مى‌شد، خونى كه تا ده روز ببيند خون نفاس است.

مسأله 507- ممكن است خون نفاس، يك آن، بيشتر نيايد، ولى بيشتر از ده روز نمى‌شود.

مسأله 508- هرگاه شك كند كه چيزى سقط شده يا نه، يا چيزى كه سقط شده اگر مى‌ماند انسان مى‌شد يا نه لازم نيست وارسى كند، و خونى كه از او خارج مى‌شود شرعا خون نفاس نيست.

مسأله 509- توقّف در مسجد و رساندن جايى از بدن به خط قرآن و كارهاى ديگرى كه بر حائض حرام است، بر نفساء هم حرام است و آنچه بر حائض واجب و مستحب و كروه است، بر نفساء هم واجب و مستحب و مكروه مى‌باشد.

مسأله 510- طلاق دادن زنى كه در حال نفاس مى‌باشد باطل است و نزديكى كردن با او حرام مى‌باشد و اگر شوهرش با او نزديكى كند احتياط مستحب آن است به دستورى كه در احكام حيض گفته شده كفّار بدهد.

مسأله 511- وقتى زن از خون نفاس پاك شد، بايد غسل كند و عبادتهاى خود را به جا آورد، و اگر دوباره خون ببيند چنانچه روزهايى كه خون ديده با روزهايى كه در وسط پاك بوده، روى هم ده روز يا كمتر از ده روز باشد، تمام آن نفاس است، و اگر روزهايى كه پاك بوده روزه گرفته باشد بايد قضا نمايد.

مسأله 512- اگر زن از خون نفاس پاك شود و احتمال دهد كه در باطن خون هست بايد مقدارى پنبه داخل فرج نمايد و كمى صبر كند كه اگر پاك است، براى عبادتهاى خود غسل كند.

مسأله 513- اگر خون نفاس زن از ده روز بگذرد، چنانچه در حيض عادت دارد به اندازه روزهاى عادت از نفاس و بقيه استحاضه است و اگر عادت ندارد تا ده روز نفاس و بقيه استحاضه مى‌باشد، و احتياط مستحب آن است كسى كه عادت دارد از روز بعد از عادت، و كسى كه عادت ندارد بعد از روز دهم تا روز هيجدهم زايمان، كارهاى استحاضه را به جا آورد و كارهايى را كه بر نفساء حرام است ترك كند.

مسأله 514- زنى كه عادت حيضش كمتر از ده روز است، اگر بيشتر از